ANU ANG DAPAT BAGUHIN?

Panahon nanaman ng botohan, panahon nanaman ng
bigayan ng mga opinion tungkol sa kalidad ng kani-kanilang
mga paboritong pangulo or senador.
Minsan nag-iisip din ako, pero.. hindi ko iniisip kung
sino nga ba ang iboboto ko.
Kadalasan, aminin man natin o hindi ang nangyayari sa atin
meron tayong kanya-kanyang hinahangaan kung sino ang
nararapat na iboto natin. meron tayong kanya-kanyang
manok. Madalas isinisigaw natin ang pagbabago, isinisigaw
natin ang kahirapan ng ating bansa dahil ayaw na natin
sa mga taong naka upo. Madalas bukang bibig natin ang
kailangan naman ngayon ay ang bagong uupo para mabago
na ang takbo ng buhay natin sa pinas.

Kung para sa akin...
ANO BA ANG TUNAY NA MAKAKATULONG
PARA GUMANDA ANG BUHAY NATIN SA PILIPINAS?
Merong nagsasabi na... hindi magaling ang naka upo.
SINO BA ANG MAGALING?
Yun bang bago uling presedente baka sakali merong pagbabago?
YAN BA ANG TUNAY NA MAKAPAGPAPABAGO
NG BUHAY NATIN SA PILIPINAS?
Kailangan ba yung puro nalang tayo pagbabakasakali?
Kapag nakaupo na yung pinili natin... gaganda na ang buhay natin
sa pilipinas? Sa dami na ng umupo sa ating pamahalaan.. Halos lahat
matatalino, wala paring nangyayari sa ating bansa.
Marami paring naghihirap, at lalo lang tayong naghihirap.
!
Para sa aking pananaw.. hindi ang pagpili ng kandidato
ang ''TUNAY'' na mag papaginhawa sa ating pamumuhay.
Ako sa sarili ko... wala akong pinipiling kandidato.
Wala akong pinapaboritong pulitiko. Dahil hindi ako naniniwala
na ang tunay na mag aahon sa atin sa hirap ay yung mag
palit ng mag palit ng mamumuno. Pare-parehas lahat yan!
Ikumpara natin sa sarili natin..
Paano mo ba mailalagay sa ayos ang sarili mo?
Mailalagay natin sa ayos ang sarili natin pag... Nakita mo ang
kakulangan sa buhay mo, Maisasa ayos natin ang sarili natin
pag nakita mo sa sarili mo ang mga maling ginagawa mo.
!
Tulad ng kaibigan ko.. sinasabihan niya ako...
"Pare dapat ganito ang gawin mo para gumanda ang buhay mo."
"Pare ito pa ang mga kakulangan sa buhay mo."
Sa pamamagitan ng mga turo sa akin ng kaibigan ko
naisaayos ko ang buhay ko.
Bakit sa ibang bansa wala kang makitang pulubi,
halos wala kang makita na namamalimos,
lahat sila may pera.. dahil halos lahat sila may trabaho.
!
TRABAHO ANG KAILANGAN!
HINDI ANG PAGBABAGO!
!
Tulad din yan ng pagkapangulo.. kahit anong talino ng isang
tao hindi parin niya nakikita ang ibang bagay na makakatulong
sa pag unlad ng mamamayan. Kailangan pa rin nila ang tulong
natin. Isigaw natin sa kanila ang kakulangan nila
Isigaw din natin sa kanila ang mga kamalian nila.
Ano ba ang isinisigaw ng damdamin mo?
Ano ba ang kailangan mo sa buhay mo?
Ano ba ang gusto mong mabago?
Ang buong pilipinas ba? o Ang buhay mo?
Gusto mo ba maiahon sa hirap ang pilipinas?
o gusto mong maiahon sa hirap ang buhay mo?
Kadalasan ang isinisigaw mo ang magpalit na ng presedente
Kadalasan isinisigaw natin ang pagbabago ng sistema ng gobyerno
Kadalasan isinisigaw natin iahon sa hirap ang pilipinas
Hindi yan ang hingin natin... "TRABAHO" ANG ISIGAW MO
Huwag tayong humingi ng pagbabago... "TRABAHO" ANG HINGIN MO.
Iyon ang isigaw mo sa pangulo para mamulat sila sa pagkukulang nila.
ANG TAO ANG NAGHIHIRAP, HINDI ANG PILIPINAS!
Kaya ka naghihirap dahil wala kang trabaho
Wala kang pambili ng bigas.
Hindi kailangan ng mga naghihirap ang kahit anong
sistema ng gobyerno, ang kailangan nila trabaho.
!
SINO BA ANG GUSTO MONG BAGUHIN?
!
ANG PRESEDENTE BA O ANG BUHAY MO?
!
SINO BA ANG NAGHIHIRAP?
ANG PILIPINAS BA O ANG TAO?
!
HANGANG NGAYON UMAASA KA PA BA NG PAGBABAGO
HANGANG KAYLAN?
TRABAHO ANG HINGIN MO HINDI ANG PAGBABAGO.

salamat poh sa pagbaba

Magkano Ang Pangarap Mo

Narinig mo na ba to: “Libre lang ang mangarap.”
Pag mukhang walang direksyon ang buhaymo, sasabihin nila,
“wala ka man lang kaambi-ambisyon! ”
Pag andami-dami mong guston gawin, sasabihin naman nila,
“ambisyoso ka!”

Ayos ba?

May mga nagtatagumpay sa buhay, may sumisikat at nalalaos,
may gumaganda ang buhay pansamantala ngunit pagkatapos ay
bumabalik sa dati at kung minsan ay mas masahol pa.

Tignan mo yung kapitbahay mong nag Saudi o kaya’y
pumunta sa Dubai at Italy o kaya si ate sa Hongkong. Wag na
tayo lumayo…. Musta kaya ang buhay sa call center sa
bandang Libis o Ortigas? O yung
teller ng banko sa Makati .
Ano ba ang kasalukuyang sinasalamin ng buhay nila.
Kaginhawaan? Kasaganahan? O kahirapan pa din.

Marahil marami ang nangarap sa buhay. Kahit siguro yung
kaibigan mong ewan, marahil ay may pangarap din ngunit libre
nga ba ito? At kung libre, bakit madami pa din ang di
nakakaabot sa kanilang mga pangarap. Kasya ba ang take home
pay mo? Musta ang credit card mo? Max up na yung pangatlo?!

Palagay ko hindi libre ang mangarap. Tulad na lang ng
kalayaan, subukan mong isalin sa ingles ang salitang ito –
freedom. Libre nga ba ito? Kung libre ito, bakit may Ninoy,
bakit may Evelio Javier, at madami pang nagbubuwis ng buhay?
Tsk tsk. Nakakatuwa ang paggamit ng ating mga salita.

may kakilala akong nag-Saudi. Nakapag pundar ng bahay,
umabot sa mahigit isang milyon ang nahawakang pera. Tuloy
tuloy na sana pero nalulong sa droga, nawala lahat ang
kabuhayan.. Nangarap ba siya? Marahil. Pero somewhere along
the way, nawala ang focus niya.

Tapos si ManongEd, istokwa, bata pa tumira na sa palengke.
Sabi sa kanila, “black sheep” ng pamilya. Di na
inintindi ng magulang. Ang batang palaboy-laboy sa palengke
ng Surigao, kamuntik naging sundalo, kamuntik din nakatapos
ng engineering at nag-mekaniko. Nasaan na siya ngayon?
Nag-abroad na, tangay ang limang kaibigan at kapamilya. Saan
kaya niya hinugot ang kanyang lakas upang makaalis sa
palengkeng naging kanlungan niya habang siya ay nag-iisa?

Listen, yung
nanay ng friend ko at age 44, nag-nursing. San
na siya ngayon? Nag to-tour na. She has all the money to do
just that. Ano! matanda ka na? Eto isa pa. Yung lola ng
friend ko, nag retire at age 65. Bumalik sa skul, kumuha ng
Law. Sabi ng mga apo at anak, “Matanda na kayo. Pahinga
na lang kayo sa bahay.” Sagot niya,
"bata pa ako.” Nakinig ba siya? Hindi! Ayun pumasa sa
bar, lawyer na ang lola! Whew!

Ano, hihirit ka pa?

Minsan sa isang seminar, lumapit sa akin ang isang clerk,
may konting luha at lungkot sa kanyang mga mata. Sabi niya,
“Labing pitong taon na akong clerk, wala pang nangyari
sa buhay ko!” Ako ay namangha at nabagabag. Anlalim nun
ah! I got scared. Sabi ko, “Anong ginawa mo?
madami
namang seminar na pwedeng puntahan, libro na puedeng basahin
o kaya panibagong skills na pwedeng pag-aralan.” Ang
kanyang tugon ay nakakalungkot. Sabi niya, “Busy ako sa
work eh!” She was practically imprisoned sa lamesa niya
for 17 years! Kaya ang mas malalim na tanong, “Are we
busy with the right things? Does it make us grow? Does it
make us a better person? May mas magandang pupuntahan ba ang
ginagawa natin sa susunod na mga taon?”
Ang karayom, pag tinusok sa’yo ay masakit. Mararamdaman
mo ito. Kaya ang karayom itinali ko sa isang steel rod at
itinusok sa dibdib niya, at sinabing, “Tignan mo yang
isang officemate mo. Dati clerk din siya, ngayon Systems
Administrator na. Pareho kayo ng simula diba?”

The desire to
dream starts from the heart, it is a daily
decision to be where you want to be. It is owning it.
‘Tol, wag ka umasa sa mana mo o kaya sa gobyerno o sa
Boss mo. At the end of the day, commodity ka lang. Ang buhay
kasi is buy and sell kaya dapat alamin mo ang tunay mong
halaga baka na syo-shortchange ka! Bilhin ka ng boss mo sa
halagang Php10,000 tapos ibebenta ka sa halagang Php100,000.
Yan ang harap harapang prostitusyon!

Ask yourself. Masaya ka ba where you are? Ok ka na ba
diyan? kumusta lineage ng pamilya mo? Is that what you want
to see in your generation? Sabi ng isang guard sa akin noon.
Junie, security guard na lolo ko. Security guard din tatay
ko, kaya security guard na din ako. Sabi ko, “Ayaw mong> maging chief of police?” But
really, kung yung nagdaang
henerasyon sa pamilya mo e puno ng kakulangan, would you
even dream and act to change it? O you resign to it and say,
“Eto ang kapalaran ko.”

Simulan mo. Minsan masarap maging discontent. Wag mong
isiping bata ka pa o matanda ka na o may kakulangan ka. Ala
akong pinag-aralan eh. Mahirap lang kami. Wala kaming pera.
O nagpapadala ka sa mga taong nagsasabing, “Sama-sama
na lang tayo dito!” This one really scares me! O
nagsasabing, “Ambisyoso ka!” ‘Tol, at the end
of the day, di naman sila ang magpapakain ng pamilya mo eh.
Try mong utangan sila. It’ not about lacking in
resources, it is about resourcefulness.

I started losing friends when I realize may mga taong
excess baggage sa
buhay natin. Minsan may nakilala ako,
sobrang nega. Sala sa init sala sa lamig. Laging may
problemang dala. Minsang kasama ko sabi niya, “Bat di
mo ako kinakausap?” Sagot ko naman, “There is
nothing good to say!” Lagi akong nagtatanong, “Is
this person going to make a good influence sa buhay
ko?” Syempre, yan din ang lagi kong tanong sa sarili
ko.

Choose your friends. An eagle can not fly if he is dressed
like a turkey. And you can’t go to the same school as
the duck’s school.

Tignan mo if they have grown in the past few years kasi may
tinatawag na Law of Association. Are they excited about life
or they see it as drudgery? Are you in survival mode or is
your life accelerating? Pareho ba max up credit
card niyo?
Do you hear more complaints than movements? Ang bakasyon ba
mas pinagpla-planuhan kaysa sa buhay? Is happy hour better
than growing together? There must be what they call the next
level kasi ang buhay hindi dress rehearsal. Kaya if you see
yourself in the bar every weekend with your friends, you
better run away from them!

Start within you. Change the way you see things. Look at
your life as a new canvass. Choose the colors ! Wag mo nang
balikan yung nakaraan. Di mo na mababago yun. Yung ngayon at
bukas, may magagawa ka pa.. Dapat may internal change muna.
You have to start with your character. Be a better person
everyday. Lahat ng gagawin mo should have an impact hindi
lang sa buhay mo kundi sa mga taong nasa paligid
mo.
Everyday decision yan.

Pag-align na yung character mo, pag tama yang puso mo,
everything will come into focus. Mas magaan ang buhay mo.
Then yung sinasabi nilang, the whole universe will collide
to give you what you deserve will definitely happen.
Remember, the universe respond to deserved, not need, not
want.

Finally, stretch yourself and your life like a rubber band.
You will never know what your potentials are until you
stretch yourself hard enough it’s gonna break you.
Don’t let anyone live your life and drive you where they
please. Like a boss with a stick and a carrot dangling at
the other end. The only person who can tell you na hanggang
diyan ka lang is yourself so the competition is not
between
you and the other person. It’s the devil inside you that
doesn’t want you to grow.

Make a decision to change wherever you are. Don’t wait
for someday. Someday, someday, someday. Remove that from
your vocabulary and say NOW IS THE TIME TO CHANGE!

Sama sama tayong mangarap. Mahal ang mangarap pero halika,
I’ll walk with you. Ano, kelan tayo magsisimula?

You already know everything you need to know about success.
All you have to do is to put the remote control down, scoop
that bag of chips away, get out from the couch and do
something!

god bless readers

Asa ka pa!!!!

Sa kasalukuyang panahon, hindi na bago para sa atin ang salitang “asa”. Nariyan nga ang isang ekspresyon naming mga kabataan na “asa ka pa!” na nangangahulugang tila imposible na ang nais mong marating. Kung ating susuriin ang bokabularyo nating mga Filipino, ang salitang “pag-asa” ay tumutukoy sa pagkakaroon ng positibong pagtinginsa hinaharap. Madalas nga natin itong marinig sa tuwing mayroong krisis na kinakaharap ang ating bansa. Diba nga’t lagi nang sinasabi sa atin na “Huwag kang mawawalan ng pag-asa”

Subalit, sa blog kong ito, nais ko sanang bigyang diin ang pag-asa na siyang ginagamit ng mga taong umiibig (in short, para sa mga in-love). Gayong alam ko na maari ring bumagay ang paksang ito sa mga taong minsan na ring nasaktan nang dahil sa sobrang pag-asa sa isang bagay.

Hayaan ninyong simulan ko ito sa isang simpleng tanong: “umibig ka na ba!?!” … na susundan ko muli ng katanungang “inibig ka rin ba niya?!”.. Hmmm, ang hirap sagutin, diba?!

Pero, bukod diyan, maaring may sasagot na “hinihintay ko pa na ibigin niya rin ako.”Ang mga katagang ito ay isa nang kongkretong halimbawa ng pagpapa-asa sa minamahal. Ang paghintayin ang isang tao na mahalin mo siya ay para sa akin, ang pinaka-matibay na deskripsyon ukol sa pagpapaasa sa larangan ng pagibig.

Walang kahit anong nakasaaad sa batas ng Pilipinas na masama ang magpaasa ng isang kapwa. Subalit, responsibilidad mo na ang kapwa mo, sakaling MASAKTAN siya dahil sa pagpapaasa mo.

Masasabi kong napaka-simple lamang naman ng solusyon para sa mga taong umaasa at nagpapaasa. Ito ay kung sakaling kaya mo namang ibigay ang hinihintay mula sa iyo, maaring may karapatan ka ngang magpaasa. Yun nga lang, dapat ay alam mo kung hanggang kailan mo paasahin ang isang tao. Ngunit, kung alam mo namang wala ni katiting na posibilidad na maibibigay mo ang mga bagay na hinihintay sa’yo, aba’y dapat lamang na matauhan ka na, at isipin naman ang kapakanan ng kapwa mo.

Hindi madali ang umasa. Panigurado kong hindi lamang iisa ang mga bagay na maaring naisakripisyo mo dahil sa pag-asa mo sa isang bagay na tila hindi naman mapapasaiyo.

Kaya’t marahil ninanais kong mabasa ang blog na ito ng mga taong patuloy na nagpapaasa sa kapwa nila. …Palayain niyo na sila! Tao rin yan na kagaya mo, nasasaktan at may mga bagay na nais ring ipagpatuloy! Kung hindi mo kayang ibigay, sabihin mo. Masaktan na ang dapat masaktan. Basta’t ang mahalaga ay naagpakatotoo ka.

Ako ay nagsasalita bilang isang taong minsan na ring umasa. Masasabi ko ring patuloy akong umaasa. At, marahil, aasa akong muli sa isa na namang bagay. At, alam kong hindi ako nag-iisa. Marami kaming Umasa na,Umaasa Pa, at Aaasa Pang Muli.

Salamat sa Pagbabasa…