Think about it! How many of your 2010 New Year Resolutions did you really stick to? Are you truly passionate about any of them right NOW? Or did you make them because it’s the thing to do at the beginning of the year OR so you have an answer to the question “what are your New Year resolutions” OR simply because everyone says it’s good to have goals – so you sat down and made a silly meaningless list?
What does the word “resolution” say to you? To me it sounds more like “I’ll try” than “I WILL!” So I have a suggestion. If you aren’t truly committed to your resolutions, then don’t make any this year. If you are doing it – just to do it, stop!
Now if you have serious goals you want to accomplish in 2011 then change your attitude and terminology. Call these goals New Year COMMITMENTS instead!
happy new year to all
bitin ba ;)
to be continue....
Thursday, December 30, 2010
Friday, December 3, 2010
HERE I AM
This is a crazy world
These can be lonely times
It’s hard to know who’s on your side
Most of the time
Who can you really trust
Who do you really know
Is there anybody out there
Who can make you feel less alone
Some times you just can’t make it on your own
If you need a place where you can run
If you need a shoulder to cry on
I’ll always be your friend
When you need some shelter from the rain
When you need a healer for your pain
I will be there time and time again
When you need someone to love you
Here I am, hmmm
If you have broken dreams
Just lay them all on me
I’ll be the one who understands
So take my hand
If you reach emptyness
You know I’ll do my best
To fill you up with all the love
That I can show someone
I promise you you’ll never walk alone
Well if you need a place where you can run
If you need a shoulder to cry on
I’ll always be your friend
When you need some shelter from the rain
When you need a healer for your pain
I will be there time and time again
When you need someone to love you
Here I am, oooo
Everybody needs somebody who
keep a heart and soul in two
Well if you need a place where you can run
If you need a shoulder to cry on
I’ll always be your friend
When you need some shelter from the rain
When you need a healer for your pain
I will be there time and time again
When you need someone to love you
Here I am, Here I am
These can be lonely times
It’s hard to know who’s on your side
Most of the time
Who can you really trust
Who do you really know
Is there anybody out there
Who can make you feel less alone
Some times you just can’t make it on your own
If you need a place where you can run
If you need a shoulder to cry on
I’ll always be your friend
When you need some shelter from the rain
When you need a healer for your pain
I will be there time and time again
When you need someone to love you
Here I am, hmmm
If you have broken dreams
Just lay them all on me
I’ll be the one who understands
So take my hand
If you reach emptyness
You know I’ll do my best
To fill you up with all the love
That I can show someone
I promise you you’ll never walk alone
Well if you need a place where you can run
If you need a shoulder to cry on
I’ll always be your friend
When you need some shelter from the rain
When you need a healer for your pain
I will be there time and time again
When you need someone to love you
Here I am, oooo
Everybody needs somebody who
keep a heart and soul in two
Well if you need a place where you can run
If you need a shoulder to cry on
I’ll always be your friend
When you need some shelter from the rain
When you need a healer for your pain
I will be there time and time again
When you need someone to love you
Here I am, Here I am
Monday, November 29, 2010
All I need
All I need is a person who will always by my side
Who will held my hand
When things get hard
All I need is a person who will be in my sight
Who will wipe my tears
When my heart cried
All I need is a person whose heart belongs to me
Who love me without expectations
Whoever I may be
All I need is a person who will trust me blindly
Who will always listened
To all my story
All I need is a person who will understand me deeply
Who will know the real person
That lies inside me
Above all this I know what I wanted
All that I need is a person like you
Someone who cared and love me too
Who will held my hand
When things get hard
All I need is a person who will be in my sight
Who will wipe my tears
When my heart cried
All I need is a person whose heart belongs to me
Who love me without expectations
Whoever I may be
All I need is a person who will trust me blindly
Who will always listened
To all my story
All I need is a person who will understand me deeply
Who will know the real person
That lies inside me
Above all this I know what I wanted
All that I need is a person like you
Someone who cared and love me too
Tuesday, November 23, 2010
How To Tell If It's True Love?
True Love, Lust, Or Friendship?
So, you feel that swelling in your heart. The kind that makes you want to write poetry and beautiful music. You have the crazy indescribable urge to broadcast to the world that you're in love and make frequent references to friends and colleagues about the object of your affection. You are on a delicious, delirious high and feel that nothing can bring you down now that you have finally found 'The One'.
But is it genuine true love that you have stumbled across or an insidious impostor? One that leaves a trail of broken hearts and broken promises everywhere. History is replete with stories of unconditional love that reached almost to the heights of heaven itself. Couples who were bonded so closely that nothing could come between them. Unfortunately for every one of those tales there are literally thousands more which end in sorrow and despair. Most of the time the pain that results from a relationship ending has more to do with our own unrealised fantasies and lost hope than it has to do with our choice of mate. There are notable exceptions to this of course.
The difficulty lies in trying to maintain a realistic view of our partner and the relationship while our hormones and their rush of 'love endorphins' undermines our every turn. The phrase "Love is Blind" was coined for a reason.
Lust and The Honeymoon Period
By now the term 'honeymooon period' has become a mainstream label for the beginning of a relationship. It is the time when your significant other can do no wrong. They are perfect in every way, held aloft on a mighty pedestal where every day you go to worship at the beauty of their creation. This is the most dangerous time when errors in judgement can be profound and long lasting. During this period (even with the sudden rush of love hormones) our intuition will tell us when something is not quite right. The problem is for most of us we choose not to listen.
Compatibility issues can surface almost immediately and we should be thinking long and hard about whether these are things we can live with for the long term or whether this person really is the dream mate we have envisioned. It is the overwhelming passion of the 'honeymoon period' that has many people mistaking lust for love. A lot of 'I do's' have been said out of lust and pure physical attraction and when the endorphins die down there is no foundation left from which a life together can be built.
Friendship And The Desire To Couple
Many people have envisioned a life spent with a close friend. These romantic friendships sometimes involve sex and sometimes they do not but one thing they all have in common is the desire for closeness. It usually starts when two people find that they are surprisingly similar. They begin to hang out all of the time and feel truly comfortable in each others presence. They are able to communicate freely and trust implicitly. It is easy to mistake such a wonderful bond as true love, however, there are usually key elements, such as passion, which are missing. Both parties soon talk themselves into believing that they would make a good couple just because they are such great friends. This rarely turns out to be true. It is usually our feelings of loneliness that have us running for the arms of a friend. Unfortunately, without those intangible extras that exist when romantic love is truly present, the relationship often falters. And more heartbreaking is the fact that afterwards the friendship rarely survives either.
So What Is True Love?
Lovingkindness, compassion, joy and freedom.
But what does this mean in terms of your own relationship?
Lovingkindness
When you truly love someone you embrace them for who they are this very minute. You do not have fantasies about what you believe they could evolve into. You accept their shortcomings and foibles and sometimes love them all the more because of it. You have the desire to create happiness for them and through your actions are able to bring about lasting joy in their lives. This requires a deep level of understanding with regards to your mates wishes. Many people have done things with the intent to build a better life for their partners only to find out that their actions caused more pain and suffering to occur. The resultant argument usually starts with the sentence "You just don't understand" or "You never listen." True love always listens!
This doesn't mean you will never have an argument. How boring would life be if we all agreed on everything. But there is a distinct difference between a disagreement which eventually brings two people closer together and a situation where one or both people feel alienated and deeply hurt.
Compassion
When your love is pure your primary intention is to remove the pain and suffering that has plagued your partner throughout their lives. We all come into relationships with baggage, past failures and disappointments, that can overwhelm the present if we let it. Being able to help heal the old wounds of your beloved is what compassion is all about. If you truly love someone you cannot stand to see them suffer. Helping them to overcome their hurt and fear in a compassionate way establishes trust. One of the foundations of a strong and long lasting relationship.
Joy
Every day you should feel absolute joy when you wake up next to your beloved. Obviously there will be times when difficulties arise. The universe throws curve balls at us all the time that we have to find a way to deal with. But even through those dark times you should feel grateful that your partner is by your side. They should be able to make you laugh when all you want to do is cry. They should be able to hold you even when they have made you mad. There should be laughter and light not tears and darkness. You should never feel alone and unhappy within your relationship.
Freedom
Freedom is an essential element for love. You have to have the freedom to be yourself and express your true desires. You have to be able to confidently give your partner all the space and freedom they need to live a fulfilling life. If you become angry or upset because your mate wants to spend time alone or with friends, or if you become jealous over the passion they have for their work or hobby then this is called selfish love. You are more concerned with your own desires than allowing them the freedom to truly shine within themselves. We all need things outside of a relationship to make us complete human beings. If we do not have access to those things we begin to wither inside. When you have truly found 'The One' you will feel a sense of freedom that has previously been missing in past relationships.
What True Love Isn't
True love is never associated with violence, deception, abuse (emotional, physical or verbal), constant sacrifice for the good of only one person, jealousy, fear or mistrust.
"True love always waits." And is patient, caring, kind, joyous and free!
br.
brokenhearted
So, you feel that swelling in your heart. The kind that makes you want to write poetry and beautiful music. You have the crazy indescribable urge to broadcast to the world that you're in love and make frequent references to friends and colleagues about the object of your affection. You are on a delicious, delirious high and feel that nothing can bring you down now that you have finally found 'The One'.
But is it genuine true love that you have stumbled across or an insidious impostor? One that leaves a trail of broken hearts and broken promises everywhere. History is replete with stories of unconditional love that reached almost to the heights of heaven itself. Couples who were bonded so closely that nothing could come between them. Unfortunately for every one of those tales there are literally thousands more which end in sorrow and despair. Most of the time the pain that results from a relationship ending has more to do with our own unrealised fantasies and lost hope than it has to do with our choice of mate. There are notable exceptions to this of course.
The difficulty lies in trying to maintain a realistic view of our partner and the relationship while our hormones and their rush of 'love endorphins' undermines our every turn. The phrase "Love is Blind" was coined for a reason.
Lust and The Honeymoon Period
By now the term 'honeymooon period' has become a mainstream label for the beginning of a relationship. It is the time when your significant other can do no wrong. They are perfect in every way, held aloft on a mighty pedestal where every day you go to worship at the beauty of their creation. This is the most dangerous time when errors in judgement can be profound and long lasting. During this period (even with the sudden rush of love hormones) our intuition will tell us when something is not quite right. The problem is for most of us we choose not to listen.
Compatibility issues can surface almost immediately and we should be thinking long and hard about whether these are things we can live with for the long term or whether this person really is the dream mate we have envisioned. It is the overwhelming passion of the 'honeymoon period' that has many people mistaking lust for love. A lot of 'I do's' have been said out of lust and pure physical attraction and when the endorphins die down there is no foundation left from which a life together can be built.
Friendship And The Desire To Couple
Many people have envisioned a life spent with a close friend. These romantic friendships sometimes involve sex and sometimes they do not but one thing they all have in common is the desire for closeness. It usually starts when two people find that they are surprisingly similar. They begin to hang out all of the time and feel truly comfortable in each others presence. They are able to communicate freely and trust implicitly. It is easy to mistake such a wonderful bond as true love, however, there are usually key elements, such as passion, which are missing. Both parties soon talk themselves into believing that they would make a good couple just because they are such great friends. This rarely turns out to be true. It is usually our feelings of loneliness that have us running for the arms of a friend. Unfortunately, without those intangible extras that exist when romantic love is truly present, the relationship often falters. And more heartbreaking is the fact that afterwards the friendship rarely survives either.
So What Is True Love?
Lovingkindness, compassion, joy and freedom.
But what does this mean in terms of your own relationship?
Lovingkindness
When you truly love someone you embrace them for who they are this very minute. You do not have fantasies about what you believe they could evolve into. You accept their shortcomings and foibles and sometimes love them all the more because of it. You have the desire to create happiness for them and through your actions are able to bring about lasting joy in their lives. This requires a deep level of understanding with regards to your mates wishes. Many people have done things with the intent to build a better life for their partners only to find out that their actions caused more pain and suffering to occur. The resultant argument usually starts with the sentence "You just don't understand" or "You never listen." True love always listens!
This doesn't mean you will never have an argument. How boring would life be if we all agreed on everything. But there is a distinct difference between a disagreement which eventually brings two people closer together and a situation where one or both people feel alienated and deeply hurt.
Compassion
When your love is pure your primary intention is to remove the pain and suffering that has plagued your partner throughout their lives. We all come into relationships with baggage, past failures and disappointments, that can overwhelm the present if we let it. Being able to help heal the old wounds of your beloved is what compassion is all about. If you truly love someone you cannot stand to see them suffer. Helping them to overcome their hurt and fear in a compassionate way establishes trust. One of the foundations of a strong and long lasting relationship.
Joy
Every day you should feel absolute joy when you wake up next to your beloved. Obviously there will be times when difficulties arise. The universe throws curve balls at us all the time that we have to find a way to deal with. But even through those dark times you should feel grateful that your partner is by your side. They should be able to make you laugh when all you want to do is cry. They should be able to hold you even when they have made you mad. There should be laughter and light not tears and darkness. You should never feel alone and unhappy within your relationship.
Freedom
Freedom is an essential element for love. You have to have the freedom to be yourself and express your true desires. You have to be able to confidently give your partner all the space and freedom they need to live a fulfilling life. If you become angry or upset because your mate wants to spend time alone or with friends, or if you become jealous over the passion they have for their work or hobby then this is called selfish love. You are more concerned with your own desires than allowing them the freedom to truly shine within themselves. We all need things outside of a relationship to make us complete human beings. If we do not have access to those things we begin to wither inside. When you have truly found 'The One' you will feel a sense of freedom that has previously been missing in past relationships.
What True Love Isn't
True love is never associated with violence, deception, abuse (emotional, physical or verbal), constant sacrifice for the good of only one person, jealousy, fear or mistrust.
"True love always waits." And is patient, caring, kind, joyous and free!
br.
brokenhearted
IMPOSIBLE KAYANG MANGYARI TO???
Imposible ba na ang lahat ng mga bata ay talagang magkaroon ng pagkakataon na maging bata? Na sila’y makapaglaro, makapag-aral, at maging ligtas sa mga sakuna dahil mayroong nagpoprotekta sa kanila? Tuwing nakakakita ako ng mga bata na nagpapalaboy o nagtatrabaho imbes na nag-aaral, nalulungkot talaga ako. Hindi man naging sobrang saya ng kabataan ko, masasabi ko naman na nagkaroon ako ng childhood at hindi lumipas ang mga panahon na iyon na hindi ko na-enjoy ang pagiging isang bata. Yung mga bata na naglalatag ng kamote, nakita ko sila sa Hidalgo, malapit sa simbahan ng Quiapo. Pinagmamasdan ko sila habang hinahanay ng maayos ang mga paninda nila. Minsan wala talagang ibang choice kung hindi ang kumayod din para sa ikabubuhay nila. Kahit saan ka nga tumingin may mga bata na nagtatrabaho sa murang edad. Minsan nagkakarga ng mga paninda sa palengke, nagbubungkal ng mga basura, gumagawa ng mga paputok, at kung anu-ano pa. Sana dumating ang panahon na mag-evolve ang society natin, at maging mas angkop para sa ikabubuti ng mga bata, tutal, sila naman ang pag-asa ng bayan talaga. Sana ang mga magulang, iisipin ng mabuti kung kaya ba nilang magtaguyod ng pamilya bago bumuo ng sangkatutak na mga anak. Imposible din ba na magkaroon ng mas maraming programa ang gobyerno para proactively na maprotektahan ang mga karapatan ng mga bata? Heto ang listahan ng mga karapatan na iyon:
1. Maipanganak, magkaroon ng pangalan at nasyonalidad.
2. Magkaroon ng mag-aalaga at mapagmahal na pamilya.
3. Mabuhay ng mapayapa sa isang komunidad and mabuting kapaligiran.
4. Makakain ng sapat at nagkaroon ng aktibo at malusog na pangangatawan.
5. Magkaroon ng edukasyon at mahubog ang kanilang potensiyal
6. Karapatan sa paglalaro at libangan.
7. Magprotektahan laban sa abuso, pagpapabaya, karahasan at panganib.
8. Madepensahan at matulungan ng pamahalaan
9. Mapahayag ang kanilang mga saluobin at pananaw.
1. Maipanganak, magkaroon ng pangalan at nasyonalidad.
2. Magkaroon ng mag-aalaga at mapagmahal na pamilya.
3. Mabuhay ng mapayapa sa isang komunidad and mabuting kapaligiran.
4. Makakain ng sapat at nagkaroon ng aktibo at malusog na pangangatawan.
5. Magkaroon ng edukasyon at mahubog ang kanilang potensiyal
6. Karapatan sa paglalaro at libangan.
7. Magprotektahan laban sa abuso, pagpapabaya, karahasan at panganib.
8. Madepensahan at matulungan ng pamahalaan
9. Mapahayag ang kanilang mga saluobin at pananaw.
Friday, November 12, 2010
Ang Tunay Na Kaibigan
Sa panahon ngayon mahirap makahanap ng mga tunay na tao, mga kaibigan na karamay mo sa lahat ng oras. Kung minsan akala mo tapat sayo lahat ng iyong kaibigan. Subalit hindi mo napapansin mayroong maayos sa harapan, at hindi sa talikuran. Iyon ay isa lamang halimbawa ng di tapat o di tunay na kaibigan. Ang iba sa atin akala, ang tropa ay kaibigan. Subalit sila ay nagkakamali. Ano nga ba talaga ang pagkakaiba ng tropa sa kaibigan?
Para sa akin iba ang kahulugan ng tropa sa kaibigan. Ang tropa ay para lang sa tambayan. Ibang iba sa kaibigan. Ang kaibigan ay iyong makakaramay, tawanan man o iyakan. At ikaw ay dadamayan sa oras ng kailangan.
Paano mo nga ba malalaman kung ang tinuturing mong kaibigan ay tunay na kaibigan? Ang tunay na kaibigan maliit man o malaki ang iyong problema, hindi ka iiwan o pababayaan. Hindi ka hahayaang gawin mo ang mga maling bagay na sa iyong kanyang makikita. Sa madaling sabi ikaw ay itutuwid niya sa mga pagkakamaling iyong tinatahak sa iyong buhay.
Naniniwala ka ba na ang kaibigan kung minsan ay kaaway? At ang kaaway kung minsan ay kaibigan? Ako ay naniniwala na kung minsan ang tinuturing mong kaibigan, siya ang nagiging mortal mong kaaway.Kung minsan maling sabihin lahat ng iyong lihim sa itinuturing mong kaibigan. Mali pala ang masyadong magtiwala. Dahil kung minsan sa bandang huli, kung sino yung tinuring mong kaibigan ay isa lang palang kasangkapan iyong matagpuan ang mga tunay na kaibigan.
Kung minsan ang pagkakaibigan ay sinusubok ng mga suliraning dumarating sa atin. Suliraning at problemang kay tindi na akala mong naging dahilan ng pagkawala ng tunay mong kaibigan o gaano ka katatag at malakas para haraapin ang ,ga iyon. Subalit ito lamang ay pagsubok upang iyong malaman mo kung sila nga ba ay tunay na kaibigan. At ito ang pagsubok na magbibigay kahulugan sayo ng tunay na kaibigan. Sa totoo lang, ang tunay na kaibigan kahit paulit ulit man kayong magaway lagi iyang nandyan. At hinding hindi ka ipagpapalit niya kahit magkaroon man siya ng mga bagong kaibigan.
Tunay ngang ang pakikipagkaibigan ay isang paglalaan ng panahon. Ngunit sa tingin ko, hindi naman talaga panahon ang inilalalaan. Kapag naglalaan ako ng panahon sa matalik kong kaibigan, hindi panahon ang binibigay ko. Sarili ko ang aking binibigay. Ganoon rin sila. Pakikipagkaibigan ay pagbibigayan ng sarili. Dahil kahit kailan, hindi ka makakakita ng tulad niya. Kahit pagsama-samahin mo pa lahat ng nagkagusto sa’yo, may gusto sa’yo at magkakagusto sa’yo. Kahit pagsama-samahin mo pa lahat ng nagustuhan mo, gusto mo at magugustuhan mo. Kahit ilang A-to-Z pa ‘yan, wala kang makikitang katulad niya. Isang pagbibigayan na hindi naman nawawalan ka ng sarili, kundi kusang nagkaroon pa. Mas tumutubo ako, mas tumutubo rin tayo sa mismong pagbibigayan natin ng sarili, sa mismong pagkakaibigan natin.
Kay sarap ng tag-araw kung kapiling ang matalik na kaibigan — maaring kasama sa pamamahinga, kasama sa pamamasyal, kasamang maglakad sa mabuhanging dalampasigan, o kasamang maligo sa dagat, o kasama sa pakikibaka — lahat ay isang pagsasayang ng panahon sa matalik na kaibigan. Sayang ba talaga? Sayang sa mga taong hindi nakikita ang halaga ng isang tunay na kaibigan, sayang sa isang taong hindi nauunawaan ang kahulugan ng pakikipagkaibigan, sayang sa isang taong takot magtaya ng sarili sa isang kaibigan. Ang pagtataya ay handang magsayang, ngunit naroon rin ang handang mag-alay ng sarili ng buhay sa isang kaibigan. Pagsasayang ang pag-aalay. Sayang ba talaga ang mag-alay ng buhay para sa isang matalik na kaibigan? Sayang sa isang walang kaibigan, sayang sa taong sarili lamang ang inaatupag at laging nagsasabing “problema sa inyo, hindi kayo marunong makibagay at makipagkaibigan sa akin.” Hindi ba na ang maging makasarili ay isang tunay talagang pagsasayang? Sayang ang mga pagkakataong tumubo sana ako, sayang ang mga pagkakataong nalampasan ko ang aking pagkamakasarili at takot magbukas ng sarili, sayang ang pagkakataong lumabas sa pader ng aking ego, sayang! natuklasan ko sana ang kayamanan ng isang matalik na kaibigan.
Marasap sa pakiramdam magkaroon ng maraming kaibigan. Subalit kung minsan ang iba mong kaibigan ay panandalian lamang. Ibig sabihin sila ay di mo matatawag na kaibgan. Hindi ba’t mas masarap magkaroon ng konting kaibigang at totoo kaysa sa marami nga pero plastik naman sayo? Konti man ang iyong kaibigan basta tunay at di ka iniiwan, ikaw ay mas nakaaangat o mas nakahihigit sa iba. Dahil ang tunay na kaibigan, bihira mong makakamtan.
Para sa akin ang tunay na kaibigan ay isang brilyante na kailanman ay hindi ko ipagpapalit kanino man. Mas gugustuhin kong magkaroon ng iisang kaibigang tunay kaysa sa marami nga subalit kahit kailan hindi ko naman maipagmamalaki. Masarap talaga magkaroon ng tunay na kaibigan. Kaibigang alam ang kahulugan ng salitang “kaibigan”. Kaibigang maipagmamalaki at masabing “tunay ka kaibigan”.
Ako, gusto kong pasalamatan ang aking mga kaibigan. Habang hindi pa huli ang lahat, gusto kong gawin ang responsibilidad ng isang tunay na kaibigan. Ngayon, masayang masaya ako sa aking mga kaibigan. Subalit mayroon nga ba akong tinuturing na tunay subalit peke lamang? Sana ay wala. Dahil nakakalungkot talagang kung iyong iisipin.
Ngayon buo na sa aking isipan ang kahulugan ng tunay na kaibigan. Hindi ba’t kung ikaw ay may sama ng loob sa iyong kaibigan ay masarap sa pakiramdam na ito’y ibahagi sa kanya? Laging mong tandaan na walang tunay na magkaibigang hindi nagkakapatawaran. Kaya ako, hangga’t may oras, hangga’t sila’y nariyan. Sila’y aking iingatan at hindi pababayaan. At sa kanila’y aking ipararamdam ” AKO AY TUNAY SA IYO KAIBIGAN WAG LANG MAGAGAMIT.....
Brokenhearted,
Para sa akin iba ang kahulugan ng tropa sa kaibigan. Ang tropa ay para lang sa tambayan. Ibang iba sa kaibigan. Ang kaibigan ay iyong makakaramay, tawanan man o iyakan. At ikaw ay dadamayan sa oras ng kailangan.
Paano mo nga ba malalaman kung ang tinuturing mong kaibigan ay tunay na kaibigan? Ang tunay na kaibigan maliit man o malaki ang iyong problema, hindi ka iiwan o pababayaan. Hindi ka hahayaang gawin mo ang mga maling bagay na sa iyong kanyang makikita. Sa madaling sabi ikaw ay itutuwid niya sa mga pagkakamaling iyong tinatahak sa iyong buhay.
Naniniwala ka ba na ang kaibigan kung minsan ay kaaway? At ang kaaway kung minsan ay kaibigan? Ako ay naniniwala na kung minsan ang tinuturing mong kaibigan, siya ang nagiging mortal mong kaaway.Kung minsan maling sabihin lahat ng iyong lihim sa itinuturing mong kaibigan. Mali pala ang masyadong magtiwala. Dahil kung minsan sa bandang huli, kung sino yung tinuring mong kaibigan ay isa lang palang kasangkapan iyong matagpuan ang mga tunay na kaibigan.
Kung minsan ang pagkakaibigan ay sinusubok ng mga suliraning dumarating sa atin. Suliraning at problemang kay tindi na akala mong naging dahilan ng pagkawala ng tunay mong kaibigan o gaano ka katatag at malakas para haraapin ang ,ga iyon. Subalit ito lamang ay pagsubok upang iyong malaman mo kung sila nga ba ay tunay na kaibigan. At ito ang pagsubok na magbibigay kahulugan sayo ng tunay na kaibigan. Sa totoo lang, ang tunay na kaibigan kahit paulit ulit man kayong magaway lagi iyang nandyan. At hinding hindi ka ipagpapalit niya kahit magkaroon man siya ng mga bagong kaibigan.
Tunay ngang ang pakikipagkaibigan ay isang paglalaan ng panahon. Ngunit sa tingin ko, hindi naman talaga panahon ang inilalalaan. Kapag naglalaan ako ng panahon sa matalik kong kaibigan, hindi panahon ang binibigay ko. Sarili ko ang aking binibigay. Ganoon rin sila. Pakikipagkaibigan ay pagbibigayan ng sarili. Dahil kahit kailan, hindi ka makakakita ng tulad niya. Kahit pagsama-samahin mo pa lahat ng nagkagusto sa’yo, may gusto sa’yo at magkakagusto sa’yo. Kahit pagsama-samahin mo pa lahat ng nagustuhan mo, gusto mo at magugustuhan mo. Kahit ilang A-to-Z pa ‘yan, wala kang makikitang katulad niya. Isang pagbibigayan na hindi naman nawawalan ka ng sarili, kundi kusang nagkaroon pa. Mas tumutubo ako, mas tumutubo rin tayo sa mismong pagbibigayan natin ng sarili, sa mismong pagkakaibigan natin.
Kay sarap ng tag-araw kung kapiling ang matalik na kaibigan — maaring kasama sa pamamahinga, kasama sa pamamasyal, kasamang maglakad sa mabuhanging dalampasigan, o kasamang maligo sa dagat, o kasama sa pakikibaka — lahat ay isang pagsasayang ng panahon sa matalik na kaibigan. Sayang ba talaga? Sayang sa mga taong hindi nakikita ang halaga ng isang tunay na kaibigan, sayang sa isang taong hindi nauunawaan ang kahulugan ng pakikipagkaibigan, sayang sa isang taong takot magtaya ng sarili sa isang kaibigan. Ang pagtataya ay handang magsayang, ngunit naroon rin ang handang mag-alay ng sarili ng buhay sa isang kaibigan. Pagsasayang ang pag-aalay. Sayang ba talaga ang mag-alay ng buhay para sa isang matalik na kaibigan? Sayang sa isang walang kaibigan, sayang sa taong sarili lamang ang inaatupag at laging nagsasabing “problema sa inyo, hindi kayo marunong makibagay at makipagkaibigan sa akin.” Hindi ba na ang maging makasarili ay isang tunay talagang pagsasayang? Sayang ang mga pagkakataong tumubo sana ako, sayang ang mga pagkakataong nalampasan ko ang aking pagkamakasarili at takot magbukas ng sarili, sayang ang pagkakataong lumabas sa pader ng aking ego, sayang! natuklasan ko sana ang kayamanan ng isang matalik na kaibigan.
Marasap sa pakiramdam magkaroon ng maraming kaibigan. Subalit kung minsan ang iba mong kaibigan ay panandalian lamang. Ibig sabihin sila ay di mo matatawag na kaibgan. Hindi ba’t mas masarap magkaroon ng konting kaibigang at totoo kaysa sa marami nga pero plastik naman sayo? Konti man ang iyong kaibigan basta tunay at di ka iniiwan, ikaw ay mas nakaaangat o mas nakahihigit sa iba. Dahil ang tunay na kaibigan, bihira mong makakamtan.
Para sa akin ang tunay na kaibigan ay isang brilyante na kailanman ay hindi ko ipagpapalit kanino man. Mas gugustuhin kong magkaroon ng iisang kaibigang tunay kaysa sa marami nga subalit kahit kailan hindi ko naman maipagmamalaki. Masarap talaga magkaroon ng tunay na kaibigan. Kaibigang alam ang kahulugan ng salitang “kaibigan”. Kaibigang maipagmamalaki at masabing “tunay ka kaibigan”.
Ako, gusto kong pasalamatan ang aking mga kaibigan. Habang hindi pa huli ang lahat, gusto kong gawin ang responsibilidad ng isang tunay na kaibigan. Ngayon, masayang masaya ako sa aking mga kaibigan. Subalit mayroon nga ba akong tinuturing na tunay subalit peke lamang? Sana ay wala. Dahil nakakalungkot talagang kung iyong iisipin.
Ngayon buo na sa aking isipan ang kahulugan ng tunay na kaibigan. Hindi ba’t kung ikaw ay may sama ng loob sa iyong kaibigan ay masarap sa pakiramdam na ito’y ibahagi sa kanya? Laging mong tandaan na walang tunay na magkaibigang hindi nagkakapatawaran. Kaya ako, hangga’t may oras, hangga’t sila’y nariyan. Sila’y aking iingatan at hindi pababayaan. At sa kanila’y aking ipararamdam ” AKO AY TUNAY SA IYO KAIBIGAN WAG LANG MAGAGAMIT.....
Brokenhearted,
Monday, November 1, 2010
Tuesday, October 26, 2010
I WANT YOU TO KNOW
I tried to tell you I love you
but the words were hard to find.
I'm always thinking about you
you're the only one on my mind.
Oh why do I act so shy forever hiding my face
I should learn to laugh and not to cry put your self in my place.
There were times I tried to kiss you but something told me no.
You wanted me to hold you but
I kept letting you go.
I'm afraid that I am not the guy
you've searched for all these years.
I will kindly leave now don't you cry
try to hold back your tears.
It's been so long I haven't seen you
for quite awhile
When I think of how we me met it only
brings back your smile.
I remember when I held you then and
told you we'd never part
I loved you then I love you now and
I'll hold you in my heart.
but the words were hard to find.
I'm always thinking about you
you're the only one on my mind.
Oh why do I act so shy forever hiding my face
I should learn to laugh and not to cry put your self in my place.
There were times I tried to kiss you but something told me no.
You wanted me to hold you but
I kept letting you go.
I'm afraid that I am not the guy
you've searched for all these years.
I will kindly leave now don't you cry
try to hold back your tears.
It's been so long I haven't seen you
for quite awhile
When I think of how we me met it only
brings back your smile.
I remember when I held you then and
told you we'd never part
I loved you then I love you now and
I'll hold you in my heart.
Thursday, October 21, 2010
Thursday, October 14, 2010
NOBODY KNOW BUT ME
Wish I told her how I feel,
Maybe she'd be here right now
but instead...
I pretend that I'm glad you went away
These four walls closing more every day
And I'm dying inside
And nobody knows it but me
Like a clown I put on a show
The pain is real even if nobody knows
And I'm crying inside
And nobody knows it but me
Why didn't I say the things I needed to say
How could I let my angel get away
Now my world is just a-tumblin' down
I can say it so clearly but you're nowhere around
The nights are so lonely the days are so sad and
I just keep thinking about the love that we had
And I'm missing you
And nobody knows it but me
I carry smile when I'm broken in two
And I'm nobody without someone like you
I'm trembling inside
And nobody knows it but me (yeah)
[Nobody Knows It But Me lyrics on http://www.elyricsworld.com]
Lie awake, it's a quarter past three
I'm screaming at night if I thought you'd hear me
Yeah, my heart is calling you
And nobody knows it but me (well, well)
How blue can I get?
You could ask my heart
But like a jigsaw puzzle it's been torn all apart
Billion words couldn't say just how I feel
A million years from now you know I'll be loving you still
The nights are so lonely the days are so sad and
I just keep thinking about the love that we had
And I'm missing you
And nobody knows it but me
oooo oohhhhh yeah
Tomorrow morning, I'm a hit a dusty road
Gonna find you, where ever, ever you might go
And I'm gonna load my heart and hope you come back to me
The nights are so lonely the days are so sad and
I just keep thinking about the love that we had
And I'm missing you
And nobody knows it but me
Tuesday, October 12, 2010
Thursday, October 7, 2010
sana andito ka?
Ang sarap isipin na nandito ka sa tabi ko....
Minsan sa buhay natin hindi natin maiwasan na pangarapin na sana katabi natin yung taong mahal natin. Yung tipong sana pagkatapos ng trabaho ko nandun sya at naghihintay. Hinihintay ang pag-uwi ko at sabay kaming maglalakad papunta sa sakayan, tabi kami sa jeep,tricycle o bus. Kapag naramdaman kong pagod ako o may masakit sa akin hihilig ako sa balikat nya at makakatulog.
Kahit anong pagod mo mawawala makita lang ang ngiti nya. Napagod ka man sa trabaho feeling mo Laging kang malakas at nakangiti. Ang sarap talaga isipin pero......
mas masakit isipin na wala ka pala sa tabi ko....
grrrrr........
Today is not a good day.
The ache in my soul is almost to much to bare.
A replay that day in my head over and over again.
I felt so helpless.
I tired but I failed you, I couldnt save you.
I feel like I dont know who I am anymore yet at the same time I've never known myself better.
I now know the meaning of life and that "Where ever you go there you are" is not just a cliche but a true statement.
You can't escape you. Ever if no one else knows, you know.
Good or bad, you know. Sometimes I feel that there isnt any room for me to care about anything else.
That nothing could affect me anymore. Nothing in the world could hurt as much as this.
I want to block out everyone and everything but I dont because I dont want to hurt anyone.
They all say the same thing " dont shut me out", "dont shut yourself away from the world", "we care about you and we dont like to see you sad".
I dont want them to hurt the way I hurt. Yet at the same time I think about how selfish it is of them to want me to do something I dont want to nor can do.
I'm sorry if my grief interferes with what you think I should be doing.
So I continue to put on the brave face, all the while I'm choking back the tears past my broken heart to the depths of my soul.
Broken, thats a good word to describe how I feel........
broken
The ache in my soul is almost to much to bare.
A replay that day in my head over and over again.
I felt so helpless.
I tired but I failed you, I couldnt save you.
I feel like I dont know who I am anymore yet at the same time I've never known myself better.
I now know the meaning of life and that "Where ever you go there you are" is not just a cliche but a true statement.
You can't escape you. Ever if no one else knows, you know.
Good or bad, you know. Sometimes I feel that there isnt any room for me to care about anything else.
That nothing could affect me anymore. Nothing in the world could hurt as much as this.
I want to block out everyone and everything but I dont because I dont want to hurt anyone.
They all say the same thing " dont shut me out", "dont shut yourself away from the world", "we care about you and we dont like to see you sad".
I dont want them to hurt the way I hurt. Yet at the same time I think about how selfish it is of them to want me to do something I dont want to nor can do.
I'm sorry if my grief interferes with what you think I should be doing.
So I continue to put on the brave face, all the while I'm choking back the tears past my broken heart to the depths of my soul.
Broken, thats a good word to describe how I feel........
broken
Wednesday, October 6, 2010
LOVE MOVES IN……….?
sabi nila love move’s in mysterious way… pero tell me paano ba naging mysterious ang magmahal?? sige isa isahin natin kung bakit, paano, saan, kelan, at ano tayo magmahal…..
naranasan mo na bang:
~~magmahal sa isang kaibigan- magsisimula bilang isang mabuting pagkakaibigan, pero madedevelope into a romantic feeling
~~ magmahal sa taong hindi pa nakikita- actually uso to ngayon!! ahahah.. syempre sa dami ng social networking sites na sinasalihan like blogging and chatting! en even in texting. na kahit hindi mo pa nakikita eh nahuhulog na ang loob mo dahil sa palagiang pakikipag usap nyo.
~~ magmahal ng dalawa- minsan sa hindi sinasadyang pagkakataon eh nagmamahal tayo ng higit sa isang tao. (alam nyo bang mas mahirap at masakit ang nasa posisyon ng namimili kesa sa pagpipilian?) :)
~~ magmahal ng mahal ng isang kaibigan or malapit sa puso- eto na siguro ang pinaka mahirap na sitwasyon kung ikaw ay magmamahal, dahil dalawa lang ang pagpipilian mong kalabanin.. ang nararamdaman mo at konsenya mo.
~~ magmahal ng may mahal ng iba- dito pumapasok si ms/mr martyr! lolz. na kahit my kahati ka eh tatanggapin mo, mabigyan kalang ng kapiranggot na panahon at oras.
~~magmahal ng my mahal kang iba- minsan iniisip ko, kasalanan ba ang magmahal ng iba habang my mahal ka na?? pagtataksil naba ang tawag dito?? para sakin kase, hindi natin kontrolado ang puso hindi gaya ng utak.. kung magmahal man tayo ng iba sa di sinasadyang pagkakataon ay hindi eto kasalanan! magiging kasalanan lamang eto “if you entertain the feeling.”
~~ magmahal sa taong hindi mo nakakasama- well eto ang tinatawag na long distance relationship. sabi nila wala daw nagtatagal sa ganitong set up! dahil sa ibang tao walang silbi ang relasyon kung hindi mo naman eto nakakasama! pero my iilang tao naman na nabubuhay at kuntento sa salitang “LOVE” kahit malayo ang kanilang minamahal.
~~magmahal sa isang ilusyon- pagmamahal sa isang taong hindi ka man lang kilala or nagmamahal ng isang taong malayo sa buhay mo.
~~magmahal sa maling pagkakataon at panahon – hmmmm…alam nyo ba ang kantang somewhere down the road? ayun ang drama nito! :)
~~ magmahal ng taong hindi ka kayang mahalin- awwwts! pero nangyayari eto, madalas! pero anung magagawa kundi lumayo, (biglang wala akong makoment dito lolz) saying move on or letting go is so easy to say but its the hardest thing to do ayyt?!!
~~ magmahal sa taong mahal ka- oh well obvious naman na eto ang uri ng pagmamahal na hinahangad ng lahat.. ang mahalin ng taong ating iniibig! ayieeee
ngayon ipaliwanag mo sakin ang kasabihang “love moves in mysterious way”! :)
at saan ka sa mga nabanggit ko?? AMININ! :)
naranasan mo na bang:
~~magmahal sa isang kaibigan- magsisimula bilang isang mabuting pagkakaibigan, pero madedevelope into a romantic feeling
~~ magmahal sa taong hindi pa nakikita- actually uso to ngayon!! ahahah.. syempre sa dami ng social networking sites na sinasalihan like blogging and chatting! en even in texting. na kahit hindi mo pa nakikita eh nahuhulog na ang loob mo dahil sa palagiang pakikipag usap nyo.
~~ magmahal ng dalawa- minsan sa hindi sinasadyang pagkakataon eh nagmamahal tayo ng higit sa isang tao. (alam nyo bang mas mahirap at masakit ang nasa posisyon ng namimili kesa sa pagpipilian?) :)
~~ magmahal ng mahal ng isang kaibigan or malapit sa puso- eto na siguro ang pinaka mahirap na sitwasyon kung ikaw ay magmamahal, dahil dalawa lang ang pagpipilian mong kalabanin.. ang nararamdaman mo at konsenya mo.
~~ magmahal ng may mahal ng iba- dito pumapasok si ms/mr martyr! lolz. na kahit my kahati ka eh tatanggapin mo, mabigyan kalang ng kapiranggot na panahon at oras.
~~magmahal ng my mahal kang iba- minsan iniisip ko, kasalanan ba ang magmahal ng iba habang my mahal ka na?? pagtataksil naba ang tawag dito?? para sakin kase, hindi natin kontrolado ang puso hindi gaya ng utak.. kung magmahal man tayo ng iba sa di sinasadyang pagkakataon ay hindi eto kasalanan! magiging kasalanan lamang eto “if you entertain the feeling.”
~~ magmahal sa taong hindi mo nakakasama- well eto ang tinatawag na long distance relationship. sabi nila wala daw nagtatagal sa ganitong set up! dahil sa ibang tao walang silbi ang relasyon kung hindi mo naman eto nakakasama! pero my iilang tao naman na nabubuhay at kuntento sa salitang “LOVE” kahit malayo ang kanilang minamahal.
~~magmahal sa isang ilusyon- pagmamahal sa isang taong hindi ka man lang kilala or nagmamahal ng isang taong malayo sa buhay mo.
~~magmahal sa maling pagkakataon at panahon – hmmmm…alam nyo ba ang kantang somewhere down the road? ayun ang drama nito! :)
~~ magmahal ng taong hindi ka kayang mahalin- awwwts! pero nangyayari eto, madalas! pero anung magagawa kundi lumayo, (biglang wala akong makoment dito lolz) saying move on or letting go is so easy to say but its the hardest thing to do ayyt?!!
~~ magmahal sa taong mahal ka- oh well obvious naman na eto ang uri ng pagmamahal na hinahangad ng lahat.. ang mahalin ng taong ating iniibig! ayieeee
ngayon ipaliwanag mo sakin ang kasabihang “love moves in mysterious way”! :)
at saan ka sa mga nabanggit ko?? AMININ! :)
Monday, October 4, 2010
HOW????
Paano ko ba isisigaw na MINAMAHAL kita????Paano ko ipaparamdam sa harapan ng iba ang PAG-IBIG na nadarama????Kung ang MAHALIN ka ay hindi tama…Kung hindi pwedeng ipaglaban ang pagmamahal na nadarama ng puso ko para sayo…Kalilimutan na lang ba kita…Kahit na alam ko na ako ang kauna-unahang masasaktan pag-ginawa ko na pigilan ang sariling MAHALIN KA ka…
O patuloy na MAMAHALIN ka kahit na hindi tama….Ngunit, paano ang gagawin ko kung handa ka na rin na mahalin ako…Tatalikuran ba kita o sasabihin ko na MAHAL na MAHAL kita…Paano ko sasabihin sayo na mali ang MAHALIN ka ngayong naipadama ko na….Sa ngayon Ito lang ang masasabi ko sabihin man nila na mali ang MAHALIN ka..Para sa akin walang mali sa PAG-IBIG o PAGMAMAHAL na nadarama ko para sayo…
O patuloy na MAMAHALIN ka kahit na hindi tama….Ngunit, paano ang gagawin ko kung handa ka na rin na mahalin ako…Tatalikuran ba kita o sasabihin ko na MAHAL na MAHAL kita…Paano ko sasabihin sayo na mali ang MAHALIN ka ngayong naipadama ko na….Sa ngayon Ito lang ang masasabi ko sabihin man nila na mali ang MAHALIN ka..Para sa akin walang mali sa PAG-IBIG o PAGMAMAHAL na nadarama ko para sayo…
Faith In Love
The things you say make me melt.
Even though the cards we’ve been delt.
We are both struggling with every day.
But our love remains the same.When I am weak you are there to pick me up.
You don’t even care or raise such a fuss.
And when you are sad and feeling let down.
Then it’s my turn to give you the strength.
I love you dear and this much is true.
Even though I know I can be hard on you.
I want you to know that I’m trying my best.
To have faith and you know the rest.
I pray for you every night.
I hate it when we fight.
I keep feeling like I should stay strong.
And to just hold on ’cause it won’t be long.
I believe that through all of this.
We will be too in love to quit.
You are my love and my heart’s true desire.
You are the one that lights my fire.
Everything you do to show me your love.
Helps me get through all of these troubles.
I will hold on just a little bit longer.
And to have faith and try not be so hard.
I miss you so much I’ve said it a thousand times.
And I’ll keep saying it till you are mine.
Even though the cards we’ve been delt.
We are both struggling with every day.
But our love remains the same.When I am weak you are there to pick me up.
You don’t even care or raise such a fuss.
And when you are sad and feeling let down.
Then it’s my turn to give you the strength.
I love you dear and this much is true.
Even though I know I can be hard on you.
I want you to know that I’m trying my best.
To have faith and you know the rest.
I pray for you every night.
I hate it when we fight.
I keep feeling like I should stay strong.
And to just hold on ’cause it won’t be long.
I believe that through all of this.
We will be too in love to quit.
You are my love and my heart’s true desire.
You are the one that lights my fire.
Everything you do to show me your love.
Helps me get through all of these troubles.
I will hold on just a little bit longer.
And to have faith and try not be so hard.
I miss you so much I’ve said it a thousand times.
And I’ll keep saying it till you are mine.
You ask me if I LOVE YOU
You ask me if I love you, and I ask myself how to begin to share with you the feelings in my heart. You inspire in me a love so deep words cannot describe it, so powerful that it overwhelms my every thought. You ask me if I love you, and I wish there were a way you could just see into my soul and find the depth of passion, tenderness, and love that holds you closer to my heart than anyone or anything else. You ask me if I love you, and I look into the magic of your eyes and promise, "Yes I love you… I always will".
Brokenheart
I will never forget the days we once had
The days when you were everything to me
My mind used to tell me we’d be together forever
But now I realize that was all a big dream
The feelings I have for you will never go
I wish I could take back that one regretful day
The day when I willingly let you slide from my arms
Never did I think of the astonishing pain of regrets
That I would once have to live through
The sight of you in someone else’s arms
Makes my heart shatter into a million pieces
I sometimes wonder if you still think of me
Or if to you, I’m just a face in the crowd
I wish so very much that one day we can have it all back
But for now, I’ll sit here silently
Remembering all the memories we once shared
Everyday my love grows much stronger
Hoping that one day you will feel the same
And put back the pieces of my broken heart.
The days when you were everything to me
My mind used to tell me we’d be together forever
But now I realize that was all a big dream
The feelings I have for you will never go
I wish I could take back that one regretful day
The day when I willingly let you slide from my arms
Never did I think of the astonishing pain of regrets
That I would once have to live through
The sight of you in someone else’s arms
Makes my heart shatter into a million pieces
I sometimes wonder if you still think of me
Or if to you, I’m just a face in the crowd
I wish so very much that one day we can have it all back
But for now, I’ll sit here silently
Remembering all the memories we once shared
Everyday my love grows much stronger
Hoping that one day you will feel the same
And put back the pieces of my broken heart.
Tuesday, September 21, 2010
Kahirapan ng Buhay
Isa na siguro sa mga bagay na naranasan na nating lahat, maging sino ka man, nasa silangan man o kanluran, mayaman man o mahirap, matanda man o bata, ay ang paghihirap sa pangkalahatang salita, hindi lamang sa salapi. Lahat tayo nakaranas nang maghirap isa, dalawa, o maraming beses sa buhay natin. Mapalad ka na lang talaga kung hindi pa, o tunay mo nga lang talagang nasanay lokohin ang sarili mong pag-iisip, na hindi rin naman masama.
Bakit ko namang naisipang magsulat tungkol sa paghihirap? Marahil dahil na ito sa kalagayan ng bansa natin ngayon saka sobrang tumal hehehe. Grabe, hindi na talaga maganda ito, mga sakunang lubos sa pagkapus-palad, halaga ng gasolina at lahat na ng mga bilihan patuloy-tuloy ang pagtaas, mga taong naghihirap, gumagapang sa kahirapan ng buhay, taong may mga sakit, taong hindi makakain nang matino o makainom ng malinis na tubig, suliranin sa pamilya, sa pag-aaral, sa pag-ibig, sa pagkatao, sa katawan, lahat na! Ano na nga ba talaga ang nangyayari sa mundo?
Mahirap siguro talagang isipin at hakain kung gaano kahirap ang dinaranas ng nakararaming mga tao hangga’t hindi mo nasubukang tumayo sa kinatatayuan nila, lalong-lalo na kung pinagpala kang lumaki sa mabuting pamilya, pero hindi mo pa rin maitatanggi sa iyong isipan ang malubhang katayuan nitong mga taong ito.
Eh ang walang-katapusang tanong, tayo ba ang may kasalanan kaya’t ganito ang mga nangyayari sa buhay natin? Tayo ba ang nanghihikayat nitong mga negatibong sitwasyon papasok sa buhay natin? O tayo lang ba ang mga tangang walang ginawa kundi maghintay ng himala’t mabago nang bigla ang mga buhay natin sa halip na mag-isip kung paano maisasatuwid ang mga baluktot nating mga buhay at pagtiyagaan na gawin ito kahit na’t magiging matagal at mahirap?
Oo nga’t may mga bagay na hindi rin talaga nating maiiwasang mangyari sa atin, pero nasa atin lang kung paano natin haharapin itong mga hindi maiwasang mga bagay na ito. At kung paano natin gagawin ito nang hindi umaasa sa iba. Totoo, maganda ang pagtutulungan pero harapin naman natin ang katotohanan: ang mga tao nabubuhay lamang para sa sarili lamang, para umasenso, kailangan muna nating tulungan ang ating mga sarili, pagkatapos kung kaya natin, na talaga namang makakaya natin, matutulungan natin ang iba. Kasi naman, kung lahat ay naghihirap, eh paano naman makakapagtulungan, kahit man sabihin ng iba diyan na mas magiging madali ang mga bagay kung magtutulung-tulungan, eh ang mga tao nga, iniisip lang talaga niyan kung paano maiaahon ang mga SARILI nila muna, ayun ang unang-una nilang priyoridad, palaging iyon muna bago ang iba. Mayroon man diyang ibang makabayaning uunahin ang iba, pero iilan lang talaga ang mga iyon, at ang mangyayari, lulubog na lang sila sa kumunoy habang ang iba ay pilit silang ginagamit bilang patungan. Isang pangit na bagay ngunit iyan ang katotohanan.
Kaya mga tao, kung naghihirap man kayo, huwag nang ipaasa ang tulong sa iba, lahat ng tao nagdurusa, hindi lang ikaw! Sa buhay dito sa mundo, ang sarili mo lang ang hawak mo, ikaw may hawak ng kapalaran mo, at kung hindi ka magpupursige, ikaw rin ang malulugi. Ang mabuhay ay parang pagtakbo, hindi ka makakarating sa paroroonan mo hangga’t hindi mo gagamitin ang sarili mong mga paa upang tumakbo. May posibilidad mang may mag-aakay sayo, o may magtutulak sa iyo, pero na sa iyo na rin kung gagamitin mo ang oras mong maghintay para sa isang bagay na walang katiyakan, o talagang pipilitin mong tumayo at tumakbo sa kabila ng mga galos at hinagpis na naranasan, dinaranas at mararanasan mo.
Bakit ko namang naisipang magsulat tungkol sa paghihirap? Marahil dahil na ito sa kalagayan ng bansa natin ngayon saka sobrang tumal hehehe. Grabe, hindi na talaga maganda ito, mga sakunang lubos sa pagkapus-palad, halaga ng gasolina at lahat na ng mga bilihan patuloy-tuloy ang pagtaas, mga taong naghihirap, gumagapang sa kahirapan ng buhay, taong may mga sakit, taong hindi makakain nang matino o makainom ng malinis na tubig, suliranin sa pamilya, sa pag-aaral, sa pag-ibig, sa pagkatao, sa katawan, lahat na! Ano na nga ba talaga ang nangyayari sa mundo?
Mahirap siguro talagang isipin at hakain kung gaano kahirap ang dinaranas ng nakararaming mga tao hangga’t hindi mo nasubukang tumayo sa kinatatayuan nila, lalong-lalo na kung pinagpala kang lumaki sa mabuting pamilya, pero hindi mo pa rin maitatanggi sa iyong isipan ang malubhang katayuan nitong mga taong ito.
Eh ang walang-katapusang tanong, tayo ba ang may kasalanan kaya’t ganito ang mga nangyayari sa buhay natin? Tayo ba ang nanghihikayat nitong mga negatibong sitwasyon papasok sa buhay natin? O tayo lang ba ang mga tangang walang ginawa kundi maghintay ng himala’t mabago nang bigla ang mga buhay natin sa halip na mag-isip kung paano maisasatuwid ang mga baluktot nating mga buhay at pagtiyagaan na gawin ito kahit na’t magiging matagal at mahirap?
Oo nga’t may mga bagay na hindi rin talaga nating maiiwasang mangyari sa atin, pero nasa atin lang kung paano natin haharapin itong mga hindi maiwasang mga bagay na ito. At kung paano natin gagawin ito nang hindi umaasa sa iba. Totoo, maganda ang pagtutulungan pero harapin naman natin ang katotohanan: ang mga tao nabubuhay lamang para sa sarili lamang, para umasenso, kailangan muna nating tulungan ang ating mga sarili, pagkatapos kung kaya natin, na talaga namang makakaya natin, matutulungan natin ang iba. Kasi naman, kung lahat ay naghihirap, eh paano naman makakapagtulungan, kahit man sabihin ng iba diyan na mas magiging madali ang mga bagay kung magtutulung-tulungan, eh ang mga tao nga, iniisip lang talaga niyan kung paano maiaahon ang mga SARILI nila muna, ayun ang unang-una nilang priyoridad, palaging iyon muna bago ang iba. Mayroon man diyang ibang makabayaning uunahin ang iba, pero iilan lang talaga ang mga iyon, at ang mangyayari, lulubog na lang sila sa kumunoy habang ang iba ay pilit silang ginagamit bilang patungan. Isang pangit na bagay ngunit iyan ang katotohanan.
Kaya mga tao, kung naghihirap man kayo, huwag nang ipaasa ang tulong sa iba, lahat ng tao nagdurusa, hindi lang ikaw! Sa buhay dito sa mundo, ang sarili mo lang ang hawak mo, ikaw may hawak ng kapalaran mo, at kung hindi ka magpupursige, ikaw rin ang malulugi. Ang mabuhay ay parang pagtakbo, hindi ka makakarating sa paroroonan mo hangga’t hindi mo gagamitin ang sarili mong mga paa upang tumakbo. May posibilidad mang may mag-aakay sayo, o may magtutulak sa iyo, pero na sa iyo na rin kung gagamitin mo ang oras mong maghintay para sa isang bagay na walang katiyakan, o talagang pipilitin mong tumayo at tumakbo sa kabila ng mga galos at hinagpis na naranasan, dinaranas at mararanasan mo.
Thursday, August 19, 2010
HAPPINESS
Happy, is a word so close to our hearts. In fact, happiness is a worldwide subject of discussions. Being happy is a topic of searchers and researchers for ages. While total happiness is a
choice for us to experience at any given moment as the ultimate rights
of our life.
Please observe that, when an individual could not find happiness, he or she begin to wonder, "why am I not happy?". When another individual see people who are happy, they begin to caution,
"why are you so happy? Don't hurt yourself now". When other individual
knows a bit about happiness, he or she begin to probe, "are you happy?".
Of course there many more questions to ask. However, at this point it
is pertinent to ask, "where can we find total happiness?".
total happiness is not without, but within. In fact, total happiness is a gift from the God, to us eversince we were being born into this world. Total happiness
is our birthright. As babies it is only natural for us to being happy.
In addition, we are continuously being in this state of total happiness
inside regardless of what happen or what did not happen outside. In
fact, we are able to attain, maintain, and sustain total happiness from
then on, throughout our life, until our inevitable death.
Total happiness is within us. Pure, complete and wholesome. It has always been here. It is still here now. Nothing and no one on the face of this earth can take it away from us.
It's level is constant, therefore it cannot be any less or more. It is
consistently enough at all times. It is just right for us as we
celebrate our first happy birthday, and it is enough even till we
celebrate beyond our 100th., happy birthday. We are still happy, moment
after moment, and year after year. Naturally we cannot be otherwise.
choice for us to experience at any given moment as the ultimate rights
of our life.
Please observe that, when an individual could not find happiness, he or she begin to wonder, "why am I not happy?". When another individual see people who are happy, they begin to caution,
"why are you so happy? Don't hurt yourself now". When other individual
knows a bit about happiness, he or she begin to probe, "are you happy?".
Of course there many more questions to ask. However, at this point it
is pertinent to ask, "where can we find total happiness?".
total happiness is not without, but within. In fact, total happiness is a gift from the God, to us eversince we were being born into this world. Total happiness
is our birthright. As babies it is only natural for us to being happy.
In addition, we are continuously being in this state of total happiness
inside regardless of what happen or what did not happen outside. In
fact, we are able to attain, maintain, and sustain total happiness from
then on, throughout our life, until our inevitable death.
Total happiness is within us. Pure, complete and wholesome. It has always been here. It is still here now. Nothing and no one on the face of this earth can take it away from us.
It's level is constant, therefore it cannot be any less or more. It is
consistently enough at all times. It is just right for us as we
celebrate our first happy birthday, and it is enough even till we
celebrate beyond our 100th., happy birthday. We are still happy, moment
after moment, and year after year. Naturally we cannot be otherwise.
Sunday, August 8, 2010
Bakit Nga Ba Tayo Umiinom?
Isang stereotype na madalas nating makita sa local movies at telenovelas ay mga taong bigo at desperado, may hawak na isang boteng alak, lasing na lasing at either naghahamon ng away o nagsisira ng gamit sa bahay. Kase siguro iniwan ng gelpren o asawa o…
Ewan ko. Ano pa bang problema ang madalas magtulak sa tao para maglasing?
Hindi sa nagmamalinis. Umiinom din ako at minsan nagkaka-amats din. I think back in college, umabot na rin ako sa point na magsuka sa sobrang lasing, at ito ay dahil sa kabiguan sa pag-ibig (may boypren na pala siya sinabi pa nyang mahal niya ako, tapos iniwan akong nakabitin, huhuhu).
Pero yun na nga. Kahit umiikot na ang mundo at saksakan na ng sakit ang ulo ko sa sobrang kalasingan, nasa isip ko pa rin ang problema. In fact, lalo lang tumitindi ang pagka-desperado. Sabi kasi, umiinom daw ang tao para makalimot. Eh hindi naman nangyayari yun eh. Sa akin, at least. Meron bang amnesia-inducing effect ang alkohol? Not in my experience.
Kung masama ang loob ko, I get in my bike and drive fast. REAL FAST. Dito kahit paano naibubuhos ko ang aggression that otherwise would drive me to punch someone through a wall. I don’t know why, there’s something about speed and the high-pitched scream of a tortured bike engine that relaxes me. Pero ito ay kung masama lang ang loob ko. Kung work stress, umiinom ako. At hindi nag-iisa. Dapat may kasama akong peeps whose company I enjoy a lot. Inom kami ng beer, kuwentuhan, asaran, laglagan, tawanan. Kapag stress sa trabaho o anything na nakakaubos ng lakas ko (hehe), ang sarap ng hagod ng ga-yelo sa lamig na beer sa lalamunan. Minsan pa nga, sa sobrang stress parang hindi na umuubra ang beer, so mag-iisa o dalawang shot pa ako ng tequila.
Irregardless…
(um, biro lang, hehehe)
REGARDLESS… the principle stays the same whether beer or tequila o sometimes Bacardi and laklakin. To relieve stress and have some good time. Of course, in moderation pa rin naman.
Pero hindi talaga maabot ng utak ko ang konseptong paglalasing para malimutan ang problema. I believe there are two myths when it comes to getting drunk:
1) Nakakagawa ka ng mga bagay na hindi mo alam o hindi mo gustong gawin - Bullshit ito, pare. Kahit lasing ka alam mo pa rin ang ginagawa mo. At hindi ka rin nakakagawa ng mga bagay na ayaw mong gawin. Everything that you end up doing while drunk are things that you’ve always wanted to do or wanted to do at the moment, but you wouldn’t otherwise have been capable of doing while sober because you’re inhibited. Kung lasing ka, nawawala lang ang inhibitions mo.
2) Nakakalimutan mo ang problema - Like I said, in my experience, this never happens. There are documented cases of people having partial amnesia while under the influence, pero I don’t recall this ever being scientifically proven.
Ito ang dahilan kung baket nung sinabi sa akin ng isang lasing kong kaibigan na type niya ako, hindi na ako ulit lumapit sa kanya. He’s a guy kase…
… Joke
Ewan ko. Ano pa bang problema ang madalas magtulak sa tao para maglasing?
Hindi sa nagmamalinis. Umiinom din ako at minsan nagkaka-amats din. I think back in college, umabot na rin ako sa point na magsuka sa sobrang lasing, at ito ay dahil sa kabiguan sa pag-ibig (may boypren na pala siya sinabi pa nyang mahal niya ako, tapos iniwan akong nakabitin, huhuhu).
Pero yun na nga. Kahit umiikot na ang mundo at saksakan na ng sakit ang ulo ko sa sobrang kalasingan, nasa isip ko pa rin ang problema. In fact, lalo lang tumitindi ang pagka-desperado. Sabi kasi, umiinom daw ang tao para makalimot. Eh hindi naman nangyayari yun eh. Sa akin, at least. Meron bang amnesia-inducing effect ang alkohol? Not in my experience.
Kung masama ang loob ko, I get in my bike and drive fast. REAL FAST. Dito kahit paano naibubuhos ko ang aggression that otherwise would drive me to punch someone through a wall. I don’t know why, there’s something about speed and the high-pitched scream of a tortured bike engine that relaxes me. Pero ito ay kung masama lang ang loob ko. Kung work stress, umiinom ako. At hindi nag-iisa. Dapat may kasama akong peeps whose company I enjoy a lot. Inom kami ng beer, kuwentuhan, asaran, laglagan, tawanan. Kapag stress sa trabaho o anything na nakakaubos ng lakas ko (hehe), ang sarap ng hagod ng ga-yelo sa lamig na beer sa lalamunan. Minsan pa nga, sa sobrang stress parang hindi na umuubra ang beer, so mag-iisa o dalawang shot pa ako ng tequila.
Irregardless…
(um, biro lang, hehehe)
REGARDLESS… the principle stays the same whether beer or tequila o sometimes Bacardi and laklakin. To relieve stress and have some good time. Of course, in moderation pa rin naman.
Pero hindi talaga maabot ng utak ko ang konseptong paglalasing para malimutan ang problema. I believe there are two myths when it comes to getting drunk:
1) Nakakagawa ka ng mga bagay na hindi mo alam o hindi mo gustong gawin - Bullshit ito, pare. Kahit lasing ka alam mo pa rin ang ginagawa mo. At hindi ka rin nakakagawa ng mga bagay na ayaw mong gawin. Everything that you end up doing while drunk are things that you’ve always wanted to do or wanted to do at the moment, but you wouldn’t otherwise have been capable of doing while sober because you’re inhibited. Kung lasing ka, nawawala lang ang inhibitions mo.
2) Nakakalimutan mo ang problema - Like I said, in my experience, this never happens. There are documented cases of people having partial amnesia while under the influence, pero I don’t recall this ever being scientifically proven.
Ito ang dahilan kung baket nung sinabi sa akin ng isang lasing kong kaibigan na type niya ako, hindi na ako ulit lumapit sa kanya. He’s a guy kase…
… Joke
Friday, July 2, 2010
Pusong Pagod ng Umasa
bakit ang pag-ibig hindi mo matantsa ?
sa panahon at oras ako’y nangangamba
dahil kung sakiling ako’y magmahal muli
pagod nang maghintay kung sakali
kadilima’y nagsimulang lamunin ang liwanag
puso’y nagtangkang lumayo
pag - ibig ba itong aking tinagpo
sinunod ko lahat ng iyong luho
ikaw , ang huling nagpaluha
sa mga matang nangingintab sa sakit
mga hinanakit dahil sayo’ng pagmamalabis
pagmamahal lamang ang tanging ninais
huminto ang mga tala sa pagkinang
ang buwan ay unting naglaho
nag - iisa kong hinarap
hanggang sa nagkulay abo ang alapaap
pagtangis , wala nang paraan
takot ang nangibabaw
wala ka upang ako’y patahanin
di alam ang nararapat gawin
kimi nang tayo’y magkita
alaala ng bangungot na iyong dinala
sa buhay ko’y pinangarap ka
ngunit sa sakit , ayoko nang umasa .
sa panahon at oras ako’y nangangamba
dahil kung sakiling ako’y magmahal muli
pagod nang maghintay kung sakali
kadilima’y nagsimulang lamunin ang liwanag
puso’y nagtangkang lumayo
pag - ibig ba itong aking tinagpo
sinunod ko lahat ng iyong luho
ikaw , ang huling nagpaluha
sa mga matang nangingintab sa sakit
mga hinanakit dahil sayo’ng pagmamalabis
pagmamahal lamang ang tanging ninais
huminto ang mga tala sa pagkinang
ang buwan ay unting naglaho
nag - iisa kong hinarap
hanggang sa nagkulay abo ang alapaap
pagtangis , wala nang paraan
takot ang nangibabaw
wala ka upang ako’y patahanin
di alam ang nararapat gawin
kimi nang tayo’y magkita
alaala ng bangungot na iyong dinala
sa buhay ko’y pinangarap ka
ngunit sa sakit , ayoko nang umasa .
How to Let Go of Someone You Really Love
There comes a time in our life when love knocks into our heart and overpowers us with very strong feelings of affection and desire for another person. But what if no matter how strong our love is, that person decides to leave and the one you feel strongly for is not meant to be with you? It’s tough but it is possible to let go of someone you really love. The following are some suggestions what you can do:
Instructions
Difficulty: Challenging
Things You’ll Need:
* Desire to move on
* Positive attitude
* Time
Step1
Do not resist the pain. When you are heartbroken, the first thing you want to do is run away from the pain and suppress it with self-destructive habits such as drinking alcohol, using drugs, etc. to numb the pain. But these do not really help. The only thing it does is keep the feelings buried inside yourself which will hurt you more in the long run. Address the situation by welcoming the hurt feelings as part of being human. It is hard to do this step especially when you feel so vulnerable, but it is the most important step of all to heal yourself. Once the purpose is done, the pain will leave and you will be free.
Step2
Swallow the truth. Constantly denying the fact that the person you love will stay just by your own sheer desire is blind thinking. The old saying, “The truth will set you free”, will always hold true. Make peace with yourself by acknowledging that the person you love cannot love you back and that is a fact you need to accept.
Step3
Make a firm decision to move on. In order to let go of someone you really love, you must take the first step to heal yourself. No other person can do that for you. If you really want to get over your lost love, stop yourself from dwelling in the past. Live in the present the best way you can and see yourself having a better future with someone who is really meant for you.
Step4
Get rid of the things that remind you of the other person. These include all the gifts, letters, pictures, and other things that you received from him/her. The more detached you are with the things that have something to do with the other person, the faster it is for you to let go.
Step5
Forgive the other person and yourself. In life, we take risks, and one of that is in the area of love. If you find yourself loving someone who cannot love you back, don’t punish yourself by holding on to the misery forever. Refrain from blaming and be forgiving. It’s not your fault that the love relationship didn’t work out. Sometimes things just don’t happen the way you want them to be. You still have better things in store for you.
Step6
Give yourself time to heal. The bible says there is always time for everything. Do not rush into letting go of someone you love because you are presently hurt and you want to get rid of the feeling right away. This causes more scarring. Instead, allow time to heal you. Depending on the depth of your feelings and your attachment, it could take months or even years. Once you have the desire and faith to really move on, the powers of the universe will help you achieve that goal.
Be patient and see the results in time.
Instructions
Difficulty: Challenging
Things You’ll Need:
* Desire to move on
* Positive attitude
* Time
Step1
Do not resist the pain. When you are heartbroken, the first thing you want to do is run away from the pain and suppress it with self-destructive habits such as drinking alcohol, using drugs, etc. to numb the pain. But these do not really help. The only thing it does is keep the feelings buried inside yourself which will hurt you more in the long run. Address the situation by welcoming the hurt feelings as part of being human. It is hard to do this step especially when you feel so vulnerable, but it is the most important step of all to heal yourself. Once the purpose is done, the pain will leave and you will be free.
Step2
Swallow the truth. Constantly denying the fact that the person you love will stay just by your own sheer desire is blind thinking. The old saying, “The truth will set you free”, will always hold true. Make peace with yourself by acknowledging that the person you love cannot love you back and that is a fact you need to accept.
Step3
Make a firm decision to move on. In order to let go of someone you really love, you must take the first step to heal yourself. No other person can do that for you. If you really want to get over your lost love, stop yourself from dwelling in the past. Live in the present the best way you can and see yourself having a better future with someone who is really meant for you.
Step4
Get rid of the things that remind you of the other person. These include all the gifts, letters, pictures, and other things that you received from him/her. The more detached you are with the things that have something to do with the other person, the faster it is for you to let go.
Step5
Forgive the other person and yourself. In life, we take risks, and one of that is in the area of love. If you find yourself loving someone who cannot love you back, don’t punish yourself by holding on to the misery forever. Refrain from blaming and be forgiving. It’s not your fault that the love relationship didn’t work out. Sometimes things just don’t happen the way you want them to be. You still have better things in store for you.
Step6
Give yourself time to heal. The bible says there is always time for everything. Do not rush into letting go of someone you love because you are presently hurt and you want to get rid of the feeling right away. This causes more scarring. Instead, allow time to heal you. Depending on the depth of your feelings and your attachment, it could take months or even years. Once you have the desire and faith to really move on, the powers of the universe will help you achieve that goal.
Be patient and see the results in time.
Ikaw Ang Nagbago Hindi Ang Mundo
Nasa Friday Magic Madness na yung mga paborito mong kanta. Nakaka-relate ka na sa Classic MTV.
Lesbiana na yung kinaaaliwan mong child star dati.
Nanay or tatay na lagi ang role ng crush na crush mong matinee idol noon .
Dati, pag may panot, sisigaw ka agad ng “PENDONG!”.
Ngayon, pag may sumisigaw nun, ikaw na yung napapraning.
Parang botika na ang cabinet mo.
May multivitamins, vitamin E, vitamin C, royal jelly, tsaka ginko biloba.
Dati, laging may inuman. Sa inuman, may lechon, sisig, kaldereta, inihaw na liempo, pusit, at kung anu-ano pa.
Ngayon, nagkukumpulan na lang kayo ng mga kasama mo sa Starbucks at oorder ng tea.
Wala na ang mga kaibigan mo noon.
Ang dating masasayang tawanan ng barkada sa canteen,
napalitan na ng walang katapusang pagrereklamo
tungkol sa kumpanya ninyo.
Wala na ang best friend mo na lagi mong pinupuntahan
kapag may problema ka.
Ang lagi mo na lang kausap ngayon e ang kaopisina mong hindi ka sigurado kung binebenta ka sa iba pag nakatalikod ka.
Ang hirap nang magtiwala!
Mahirap nang makahanap ng totoong kaibigan.
Hindi mo kayang pagkatiwalaan ang kasama mo araw-araw sa opisina.
Kung sabagay, nagkakilala lang kayo dahil gusto ninyong kumita ng pera at umakyat sa tinatawag nilang “corporate ladder”.
Anumang pagkakaibigang umusbong galing sa pera at ambisyon ay hindi talaga totoong pagkakaibigan.
Pera din at ambisyon ang sisira sa inyong dalawa.
Pera. Pera na ang nagpapatakbo ng buhay mo.
Alipin ka na ng Meralco, PLDT, SkyCable, Globe, Smart, at Sun.
Alipin ka ng Midnight Madness.
Alipin ka ng tollgate sa expressway.
Alipin ka ng credit card mo.
Alipin ka ng ATM.
Alipin ka ng BIR.
Dati-rati masaya ka na sa isang platong instant pancit canton.
Ngayon, dapat may kasamang italian chicken ang fettucine alfredo mo..
Masaya ka na noon pag nakakapag-ober- da-bakod kayo para makapag–swimming.
Ngayon, ayaw mong lumangoy kung hindi
Boracay o Puerto Galera ang lugar.
Dati, sulit na sulit na sa yo ang gin pomelo.
Ngayon, pagkatapos ng ilang bote ng red wine, maghahanap ka ng San Mig Light o Vodka Cruiser.
Wala ka nang magawa.
Sumasabay ang lifestyle mo sa income mo. Nagtataka ka kung bakit
hindi ka pa rin nakakaipon
kahit tumataas ang sweldo mo.
Yung mga bagay na gusto mong bilhin dati na sinasabi mong hindi mo kailangan, abot-kamay mo na.
Pero kahit nasa iyo na ang mga gusto mong bilhin, hindi ka pa rin makuntento.
Saan ka ba papunta?
Gumising ka.
Hindi ka nabuhay sa mundong ito para maging isa lang
sa mga baterya ng mga machines sa Matrix.
Hanapin mo ang dahilan kung bakit nilagay ka rito.
Kung ang buhay mo ngayon ay uulit-ulit lang hanggang maging singkwenta anyos ka na, magsisisi ka.
Lumingon ka kung paano ka nagsimula, isipin ang mga tao at mga bagay na nagpasaya sa yo.
Balikan mo sila.
Ikaw ang nagbago, hindi ang mundo
Lesbiana na yung kinaaaliwan mong child star dati.
Nanay or tatay na lagi ang role ng crush na crush mong matinee idol noon .
Dati, pag may panot, sisigaw ka agad ng “PENDONG!”.
Ngayon, pag may sumisigaw nun, ikaw na yung napapraning.
Parang botika na ang cabinet mo.
May multivitamins, vitamin E, vitamin C, royal jelly, tsaka ginko biloba.
Dati, laging may inuman. Sa inuman, may lechon, sisig, kaldereta, inihaw na liempo, pusit, at kung anu-ano pa.
Ngayon, nagkukumpulan na lang kayo ng mga kasama mo sa Starbucks at oorder ng tea.
Wala na ang mga kaibigan mo noon.
Ang dating masasayang tawanan ng barkada sa canteen,
napalitan na ng walang katapusang pagrereklamo
tungkol sa kumpanya ninyo.
Wala na ang best friend mo na lagi mong pinupuntahan
kapag may problema ka.
Ang lagi mo na lang kausap ngayon e ang kaopisina mong hindi ka sigurado kung binebenta ka sa iba pag nakatalikod ka.
Ang hirap nang magtiwala!
Mahirap nang makahanap ng totoong kaibigan.
Hindi mo kayang pagkatiwalaan ang kasama mo araw-araw sa opisina.
Kung sabagay, nagkakilala lang kayo dahil gusto ninyong kumita ng pera at umakyat sa tinatawag nilang “corporate ladder”.
Anumang pagkakaibigang umusbong galing sa pera at ambisyon ay hindi talaga totoong pagkakaibigan.
Pera din at ambisyon ang sisira sa inyong dalawa.
Pera. Pera na ang nagpapatakbo ng buhay mo.
Alipin ka na ng Meralco, PLDT, SkyCable, Globe, Smart, at Sun.
Alipin ka ng Midnight Madness.
Alipin ka ng tollgate sa expressway.
Alipin ka ng credit card mo.
Alipin ka ng ATM.
Alipin ka ng BIR.
Dati-rati masaya ka na sa isang platong instant pancit canton.
Ngayon, dapat may kasamang italian chicken ang fettucine alfredo mo..
Masaya ka na noon pag nakakapag-ober- da-bakod kayo para makapag–swimming.
Ngayon, ayaw mong lumangoy kung hindi
Boracay o Puerto Galera ang lugar.
Dati, sulit na sulit na sa yo ang gin pomelo.
Ngayon, pagkatapos ng ilang bote ng red wine, maghahanap ka ng San Mig Light o Vodka Cruiser.
Wala ka nang magawa.
Sumasabay ang lifestyle mo sa income mo. Nagtataka ka kung bakit
hindi ka pa rin nakakaipon
kahit tumataas ang sweldo mo.
Yung mga bagay na gusto mong bilhin dati na sinasabi mong hindi mo kailangan, abot-kamay mo na.
Pero kahit nasa iyo na ang mga gusto mong bilhin, hindi ka pa rin makuntento.
Saan ka ba papunta?
Gumising ka.
Hindi ka nabuhay sa mundong ito para maging isa lang
sa mga baterya ng mga machines sa Matrix.
Hanapin mo ang dahilan kung bakit nilagay ka rito.
Kung ang buhay mo ngayon ay uulit-ulit lang hanggang maging singkwenta anyos ka na, magsisisi ka.
Lumingon ka kung paano ka nagsimula, isipin ang mga tao at mga bagay na nagpasaya sa yo.
Balikan mo sila.
Ikaw ang nagbago, hindi ang mundo
Ang Mangkok na Kahoy
Nakukuba na si itay sa katandaan ng makitira sa anak, manugang na babae, at edad- 4 na apo. Nanginginig ang kamay, nanlalabo ang paningin, nangangalog sa paglakad.
Hirap ang matanda kumain dahil sa nginig ng kamay at labo ng mata.
Nalalaglag ang kanin sa sahig, natatapon ang inumin sa mantel.
Di nagtagal, naubos ang pasensiya ng anak at manugang na babae sa kalat
sa kainan. “Dapat gawan ng paraan si itay, “anila,”di na namin kaya ang
natatapong inumin, maingay na pagkain at kalat sa sahig.”
Naglagay ang mag-asawa ng maliit na mesita sa sulok. Doon mag-isang
kumakain ang matanda, habang nasa hapag kainan ang mag-anak. At dahil
nakabasag na siya ng ilang plato, inilalagay ang pagkain niya sa isang
mangkok na kahoy.
Paminsan-minsan nililingon ng mag-anak si Tanda, at paminsan-minsan din
ay may luhang namumuo sa gilid ng mata niya. Gayunpaman, ang maririnig
lang mula sa mag-asawa ay maaanghang na salita tuwing malalaglag niya
ang kutsara o makakalat ang pagkain.
Ang lahat ng ito ay tahimik lang na pinagmamasdan ng edad-4 na bata.
Isang dapithapon, bago maghapunan, napansin ng ama ang bata na may
pinaglalaruang retaso ng kahoy sa sahig. ” Anong ginagawa mo?”
malambing niyang inusisa ang bata. At buong lambing itong tumugon:
“Gumagawa po ako ng maliit na mangkok na kahoy para pakakainan ninyo ni
Mama sa sulok kapag malaki na ako.” Ang laki ng ngiti ng bata habang
itinutuloy ang ginagawa.
Parang batong tumama sa ulo ng mga magulang ang salita ng bata. Hindi
sila nakakibo. Dumaloy lang ang luha sa kanilang pisngi. Wala ng
usapan, pero batid na nila ang dapat gawin.
Nang maghahapunan na, inakay ng mag-asawa si Itay pabalik sa hapag-
kainan. Sa lahat ng nalabing araw niya, doon na siya muli kumain,
kasabay ng pamilya. at hindi na muli umangal ang mag-asawa tungkol sa
kutsara, natatapon na inumin o nakakalat na mumo sa sahig.
Pahalagahan po natin sila..Dahil sa kanila nandito tayo ngayon..
Hirap ang matanda kumain dahil sa nginig ng kamay at labo ng mata.
Nalalaglag ang kanin sa sahig, natatapon ang inumin sa mantel.
Di nagtagal, naubos ang pasensiya ng anak at manugang na babae sa kalat
sa kainan. “Dapat gawan ng paraan si itay, “anila,”di na namin kaya ang
natatapong inumin, maingay na pagkain at kalat sa sahig.”
Naglagay ang mag-asawa ng maliit na mesita sa sulok. Doon mag-isang
kumakain ang matanda, habang nasa hapag kainan ang mag-anak. At dahil
nakabasag na siya ng ilang plato, inilalagay ang pagkain niya sa isang
mangkok na kahoy.
Paminsan-minsan nililingon ng mag-anak si Tanda, at paminsan-minsan din
ay may luhang namumuo sa gilid ng mata niya. Gayunpaman, ang maririnig
lang mula sa mag-asawa ay maaanghang na salita tuwing malalaglag niya
ang kutsara o makakalat ang pagkain.
Ang lahat ng ito ay tahimik lang na pinagmamasdan ng edad-4 na bata.
Isang dapithapon, bago maghapunan, napansin ng ama ang bata na may
pinaglalaruang retaso ng kahoy sa sahig. ” Anong ginagawa mo?”
malambing niyang inusisa ang bata. At buong lambing itong tumugon:
“Gumagawa po ako ng maliit na mangkok na kahoy para pakakainan ninyo ni
Mama sa sulok kapag malaki na ako.” Ang laki ng ngiti ng bata habang
itinutuloy ang ginagawa.
Parang batong tumama sa ulo ng mga magulang ang salita ng bata. Hindi
sila nakakibo. Dumaloy lang ang luha sa kanilang pisngi. Wala ng
usapan, pero batid na nila ang dapat gawin.
Nang maghahapunan na, inakay ng mag-asawa si Itay pabalik sa hapag-
kainan. Sa lahat ng nalabing araw niya, doon na siya muli kumain,
kasabay ng pamilya. at hindi na muli umangal ang mag-asawa tungkol sa
kutsara, natatapon na inumin o nakakalat na mumo sa sahig.
Pahalagahan po natin sila..Dahil sa kanila nandito tayo ngayon..
Tuesday, May 18, 2010
Paano Ba Ang Maging Masaya?
Naalala ko, tinanong ako ng pinsan ko "kuya, paano ba maging masaya?" sabi ko madali lang, gawin mo lang ang mga gusto mong gawin magiging masaya ka.
Pero bakit ganun? ngayon ako naman nagtatanong sa sarili ko kung paano nga ba maging masaya. ang sagot: hindi ko talaga alam.
noon sa dating trabaho ko. tadtad ako sa trabaho tapos hindi sapat ang sweldo. minsan mahigit dose [12] oras akong nasa trabaho pero OT thank you yun or "OTY" ang tawag ng karamihan. nakakapagod at nakakasawa. ni hindi ka na makatawa sa sobrang tadtad sa trabaho. nung nakalipat na ako, hindi ganun kahirap ang trabaho at ang sweldo sakto sa pangangailangan ko. ang tanong, naging masaya ba ako?
madalas din akong masaktan ng mga taong mahal ko. sabi nga nila, kaya ka nasasaktan kasi mahal mo sila. pero normal pa ba na lagi ka na lang masasaktan para sa kanila na parang minsan hindi mo na din kilala ang sarili mo? binibigay mo na ang lahat pero parang kulang pa din. magiging masaya ka pa ba?
dati nangungulila ako sa isang ama simula ng kinuha na sya ni Lord. ngayon naman pati sa nanay nangungulila ako dahil nasa ibang lugar na sya. kahit nasa tamang edad na ako, hinahanap ko pa din sila. malungkot diba?
kung titignan ko ang mga bagay na meron ako, wala na ata akong hihilingin pa. meron kaming sariling bahay na inuuwian, kumikita ako para tustusan ang pangangailangan ko at nabibili ko ang mga gusto ko, meron akong mga gadgets na nasa uso tulad ng digi cam, ipod, celfone, PC at kung ano ano pa, nakakapag bakasyon ako sa iba't ibang lugar tulad ng puerto galera, boracay at bohol pero yun lang ba ang basehan para maging masaya? parang hindi. mga panandalian lang yun.
maraming bagay ang hindi ko mapaliwanag. hindi ko alam kung paano uumpisahan at paano tatapusin. pero ang alam ko, meron akong kailangang hanapin na sa ngayon, hindi ko pa alam kung ano yun.
tama nga talaga, para sa iba, madaling sabihin na madali lang maging masaya pero ang totoo, sobrang mahirap. "Paano ba talaga maging masaya?" isa ito sa madaming tanong ko sa buhay. siguro sa tamang panahon, magiging malinaw din ang lahat...
Pero bakit ganun? ngayon ako naman nagtatanong sa sarili ko kung paano nga ba maging masaya. ang sagot: hindi ko talaga alam.
noon sa dating trabaho ko. tadtad ako sa trabaho tapos hindi sapat ang sweldo. minsan mahigit dose [12] oras akong nasa trabaho pero OT thank you yun or "OTY" ang tawag ng karamihan. nakakapagod at nakakasawa. ni hindi ka na makatawa sa sobrang tadtad sa trabaho. nung nakalipat na ako, hindi ganun kahirap ang trabaho at ang sweldo sakto sa pangangailangan ko. ang tanong, naging masaya ba ako?
madalas din akong masaktan ng mga taong mahal ko. sabi nga nila, kaya ka nasasaktan kasi mahal mo sila. pero normal pa ba na lagi ka na lang masasaktan para sa kanila na parang minsan hindi mo na din kilala ang sarili mo? binibigay mo na ang lahat pero parang kulang pa din. magiging masaya ka pa ba?
dati nangungulila ako sa isang ama simula ng kinuha na sya ni Lord. ngayon naman pati sa nanay nangungulila ako dahil nasa ibang lugar na sya. kahit nasa tamang edad na ako, hinahanap ko pa din sila. malungkot diba?
kung titignan ko ang mga bagay na meron ako, wala na ata akong hihilingin pa. meron kaming sariling bahay na inuuwian, kumikita ako para tustusan ang pangangailangan ko at nabibili ko ang mga gusto ko, meron akong mga gadgets na nasa uso tulad ng digi cam, ipod, celfone, PC at kung ano ano pa, nakakapag bakasyon ako sa iba't ibang lugar tulad ng puerto galera, boracay at bohol pero yun lang ba ang basehan para maging masaya? parang hindi. mga panandalian lang yun.
maraming bagay ang hindi ko mapaliwanag. hindi ko alam kung paano uumpisahan at paano tatapusin. pero ang alam ko, meron akong kailangang hanapin na sa ngayon, hindi ko pa alam kung ano yun.
tama nga talaga, para sa iba, madaling sabihin na madali lang maging masaya pero ang totoo, sobrang mahirap. "Paano ba talaga maging masaya?" isa ito sa madaming tanong ko sa buhay. siguro sa tamang panahon, magiging malinaw din ang lahat...
Ga'no Ka Nga Ba Kahalaga sa Aking Buhay?
ikaw nga ba ang pag aalayan ko ng aking kamatayan o ang dahilan ng aking muling paghinga sa bawat sandaling ilalagi ko dito sa mundo na ang tanging yakap sa gabing malamig ay ang sakit ng iyong paglayo?
tuluyan ko na nga bang llagutin ang taling nagbibigkis sa iyo mula sa akin at hayaan ang aking kaluluwang matangay sa laot ng pag iisa at pagdaramdam?
Lumayo ka sa akin dahil ayon sa iyo'y hindi kita kayang ibigin sa paraang nais mo. minsan, ang bawat palatak mo'y rumirindi sa aking tainga, ang mga iyak mo'y sumusugat sa aking damdamin, ang sakit ng iyong mga salita'y ikinatitigil ng aking dugo sa pagdaloy... minsa'y masyado kang nagiging maingay, minsa'y bigla kang magiging malambing pagkatapos ng mahabang pagsusungit... minsan nama'y hindi na kita kayang patigilin sa pagsasalita na tutuldukan mo ng napakahabang katahimikan. tuwing tinatanong ko sa iyo kung ano ang nais mo'y "wala" ang iyong tugon, ngunit bigla ko na lamang maririnig ang iyong reklamong hindi ako marunong manuyo at hindi ko kayang basahin ang nasa isip mo...
napakahirap mong intindihin. ang maliit na pagtatalo'y lumalawig sa napakahabang argumento na wawakasan natin sa iyong paglayo, pagbagsak ng pinto, at hindi pagpapakita ng isang linggo.
hindi ko naging gawain ang pagsasabi ng salitang mahal kita, kaya't ito'y laging laman ng iyong mga hinanakit. kailan ko nga ba maaaring sabihin na sawa na ako sa iyong mga pagdududa? sa iyong walang hanggang pagseselos? sa iyong pusong nilalamon ng pag aalinlangan at agam agam? kailan?
bakit ba sa tuwing tayo'y nagtatalo, pinaparamdam mo sa akin na ikaw lamang ang may karapatang magalit at sumigaw dahil sa ating dalawa, ako ang salat sa pang unawa?
ngunit hindi kita kayang kalimutan o hayaang tuluyang lumayo sa akin, dahil wala ng tutulad sa malumanay mong mga ngiti, sa mahiyain mong mga tingin, sa mabining haplos ng malambot mong kamay, sa mainit mong yakap, sa napakatamis mong ngiti, sa iyong pagmamahal na hindi kayang arukin ninuman...
babae...
Huhugutin nga ba kitang muli sa aking tadyang...
o itatanim sa aking puso magpakailanman?
tuluyan ko na nga bang llagutin ang taling nagbibigkis sa iyo mula sa akin at hayaan ang aking kaluluwang matangay sa laot ng pag iisa at pagdaramdam?
Lumayo ka sa akin dahil ayon sa iyo'y hindi kita kayang ibigin sa paraang nais mo. minsan, ang bawat palatak mo'y rumirindi sa aking tainga, ang mga iyak mo'y sumusugat sa aking damdamin, ang sakit ng iyong mga salita'y ikinatitigil ng aking dugo sa pagdaloy... minsa'y masyado kang nagiging maingay, minsa'y bigla kang magiging malambing pagkatapos ng mahabang pagsusungit... minsan nama'y hindi na kita kayang patigilin sa pagsasalita na tutuldukan mo ng napakahabang katahimikan. tuwing tinatanong ko sa iyo kung ano ang nais mo'y "wala" ang iyong tugon, ngunit bigla ko na lamang maririnig ang iyong reklamong hindi ako marunong manuyo at hindi ko kayang basahin ang nasa isip mo...
napakahirap mong intindihin. ang maliit na pagtatalo'y lumalawig sa napakahabang argumento na wawakasan natin sa iyong paglayo, pagbagsak ng pinto, at hindi pagpapakita ng isang linggo.
hindi ko naging gawain ang pagsasabi ng salitang mahal kita, kaya't ito'y laging laman ng iyong mga hinanakit. kailan ko nga ba maaaring sabihin na sawa na ako sa iyong mga pagdududa? sa iyong walang hanggang pagseselos? sa iyong pusong nilalamon ng pag aalinlangan at agam agam? kailan?
bakit ba sa tuwing tayo'y nagtatalo, pinaparamdam mo sa akin na ikaw lamang ang may karapatang magalit at sumigaw dahil sa ating dalawa, ako ang salat sa pang unawa?
ngunit hindi kita kayang kalimutan o hayaang tuluyang lumayo sa akin, dahil wala ng tutulad sa malumanay mong mga ngiti, sa mahiyain mong mga tingin, sa mabining haplos ng malambot mong kamay, sa mainit mong yakap, sa napakatamis mong ngiti, sa iyong pagmamahal na hindi kayang arukin ninuman...
babae...
Huhugutin nga ba kitang muli sa aking tadyang...
o itatanim sa aking puso magpakailanman?
Monday, May 10, 2010
Pag-ibig ayon kay IDOL !
Kung dalawa ang mahal mo, piliin mo yung pangalawa. Kasi hindi ka naman
magmamahal ng iba kung mahal mo talaga yung una.
Hindi porke’t madalas
mong ka-chat, kausap sa telepono, kasama sa mga lakad o ka-text ng wantusawa eh
may gusto sayo at magkakatuluyan kayo. Meron lang talagang mga taong sadyang
friendly, sweet, flirt, malandi, pa-fall o paasa.
Huwag magmadali sa
lalaki o babae. Tatlo, lima, sampung taon, mag-iiba ang pamantayan mo at maiisip
mong hindi pala tamang pumili ng kapareha dahil lang maganda o nakakalibog ito.
Totoong mas mahalaga ang kalooban ng tao higit sa anuman. Sa paglipas ng
panahon, maging ang mga crush ng bayan nagmumukha ding pandesal, maniwala
ka.
Minsan kahit ikaw ang nakaschedule, kailangan mo pa rin maghintay,
kasi hindi ikaw ang priority.
Mahirap pumapel sa buhay ng tao. Lalo na
kung hindi ikaw yung bida sa script na pinili nya.
Alam mo ba kung gaano
kalayo ang pagitan ng dalawang tao pag nagtalikuran na sila? Kailangan mong
libutin ang buong mundo para lang makaharap ulit ang taong tinalikuran
mo.
Hindi lahat ng kaya mong intindihin ay katotohanan, at hindi lahat ng
hindi mo kayang intindihin ay kasinungalingan.
Pakawalan mo yung mga
bagay na nakakasakit sa iyo kahit na pinasasaya ka nito. Wag mong hintayin ang
araw na sakit na lang ang nararamdaman mo at iniwan ka na ng kasiyahan
mo.
Ang pag-ibig parang imburnal…nakakatakot mahulog…at kapag nahulog
ka, it’s either by accident or talagang tanga ka.
magmamahal ng iba kung mahal mo talaga yung una.
Hindi porke’t madalas
mong ka-chat, kausap sa telepono, kasama sa mga lakad o ka-text ng wantusawa eh
may gusto sayo at magkakatuluyan kayo. Meron lang talagang mga taong sadyang
friendly, sweet, flirt, malandi, pa-fall o paasa.
Huwag magmadali sa
lalaki o babae. Tatlo, lima, sampung taon, mag-iiba ang pamantayan mo at maiisip
mong hindi pala tamang pumili ng kapareha dahil lang maganda o nakakalibog ito.
Totoong mas mahalaga ang kalooban ng tao higit sa anuman. Sa paglipas ng
panahon, maging ang mga crush ng bayan nagmumukha ding pandesal, maniwala
ka.
Minsan kahit ikaw ang nakaschedule, kailangan mo pa rin maghintay,
kasi hindi ikaw ang priority.
Mahirap pumapel sa buhay ng tao. Lalo na
kung hindi ikaw yung bida sa script na pinili nya.
Alam mo ba kung gaano
kalayo ang pagitan ng dalawang tao pag nagtalikuran na sila? Kailangan mong
libutin ang buong mundo para lang makaharap ulit ang taong tinalikuran
mo.
Hindi lahat ng kaya mong intindihin ay katotohanan, at hindi lahat ng
hindi mo kayang intindihin ay kasinungalingan.
Pakawalan mo yung mga
bagay na nakakasakit sa iyo kahit na pinasasaya ka nito. Wag mong hintayin ang
araw na sakit na lang ang nararamdaman mo at iniwan ka na ng kasiyahan
mo.
Ang pag-ibig parang imburnal…nakakatakot mahulog…at kapag nahulog
ka, it’s either by accident or talagang tanga ka.
Saturday, May 1, 2010
pangarap na lang ba? haaaaay
Writing is utter solitude, the descent into the cold abyss of oneself. ~Franz Kafka
minsan akong nangarap…na makapagsulat at makagawa ng storya na kung di man makapagpabago sa mundong ginagalawan ko eh makapag paisip man lang sa mga manonood. positibo man o negatibong reaksyon at lesat i know i made sense kasi i made a realization out of my story…
at minsan sa buhay ko nagkaroon ako ng ganong pagkakataon. ngunit iba ang landas na tinahak ko. at ito ay dahil lamang sa takot…..sa takot kong magsulat at ilahad ang aking saloobin…takot na humawak ng lapis at papel at ipahiwatig lahat ng aking nararamdaman at nalalaman sa ibang tao…
kaibigan ko man o superior…sa common tao man o sa mga intelehente sa lipunan…takot ako…at sa kasamaang palad, nagpalamon ako sa takot na aking naramdaman na naging dahilan ng pagkabigo kong gawin ang isang bagay na aking ninais gawin para sa sarili ko at sa mga tao.
kolehiyo pa lamang ako ay tinatak ko na sa aking isipan na isang araw gagawa ako ng storya at ibabahagi ko ito sa mga tao. gusto kong manamnam nila ang bawat letra ng aking gawa. gusto kong maramdaman nila sa pamamagitan ng kwento ko ang bawat emosyon na aking naranasan. ninais ko sanang kahit papaano ay maging bahagi ang storya ko ng kanilang diskusyon… at lahat ng ito ay hindi para sa kung ano man…bagkus maibahagi ko lang sana sa kanila ang kwento ko…yun lang masaya na ako…the ultimate fulfillment that i …am still hoping that i can achieve…
pero duwag nga ako…alam kong hindi ako magaling magsulat..tagalog man o ingles…hindi ako organized na tao (kita naman kahit sa buhay ko… - alam ng mga taong malapit sakin ang ibig kong sabihin). nahihiya kasi ako na mapuna ng ibang tao ang pagsusulat ko. aminado ako madalas (o sige na, mahilig) akong mamintas ng sulat ng iba kaya alam ko na malamang ganon din ang gagawin sa akin…a very negative thought indeed. pero siguro kung naisip ko in a positive light na yung pamimintas sa pagsusulat ko can help me improve my writing malamang mas masaya ako ngayon kasi nagagawa ko ang pangarap ko…hayyyy….
naisip ko nga dati na dapat kahit saan ako magpunta, may hawak akong lapis at papel o mas maganda laptop para naisusulat ko agad lahat ng thoughts ko (ng mas may sense) kesa sa pagkatapos ko maisip lahat tsaka plaang ako magkakaroon ng pagkakataong maisulat ito (gaya ng pyesang ‘to). wala na kasi sa momentum…peroalam ko sa sarili ko na kaya kong magsulat…kaya kong magkwento…kaya kong gumawa ng treatment sa isang storya…alam ko kung anong magandang atake sa isang topic…kung ano ang mga bagong bagay na pwede kong gawin…pero yun nga… takot ako…kasi takot akong marinig ng mga tao ang thoughts ko…baka kasi hindi maganda o hindi pumasa sa "standards" nila…in short, wala akong kumpyansa sa sarili ko…
malungkot isipin na wala ako ngayon sa mundong nais ko, marahil dahil na rin sa mga pangyayari at desisyon ko. i may look happy and okay now but believe it or not, there is still a part of me that’s hoping and aspiring to fulfill my dream…siguro kahit one time deal lang as long as it can move a life of one person or make people think for a while, okay na ako don…..sana in time…
i hope it’s not too late…
minsan akong nangarap…na makapagsulat at makagawa ng storya na kung di man makapagpabago sa mundong ginagalawan ko eh makapag paisip man lang sa mga manonood. positibo man o negatibong reaksyon at lesat i know i made sense kasi i made a realization out of my story…
at minsan sa buhay ko nagkaroon ako ng ganong pagkakataon. ngunit iba ang landas na tinahak ko. at ito ay dahil lamang sa takot…..sa takot kong magsulat at ilahad ang aking saloobin…takot na humawak ng lapis at papel at ipahiwatig lahat ng aking nararamdaman at nalalaman sa ibang tao…
kaibigan ko man o superior…sa common tao man o sa mga intelehente sa lipunan…takot ako…at sa kasamaang palad, nagpalamon ako sa takot na aking naramdaman na naging dahilan ng pagkabigo kong gawin ang isang bagay na aking ninais gawin para sa sarili ko at sa mga tao.
kolehiyo pa lamang ako ay tinatak ko na sa aking isipan na isang araw gagawa ako ng storya at ibabahagi ko ito sa mga tao. gusto kong manamnam nila ang bawat letra ng aking gawa. gusto kong maramdaman nila sa pamamagitan ng kwento ko ang bawat emosyon na aking naranasan. ninais ko sanang kahit papaano ay maging bahagi ang storya ko ng kanilang diskusyon… at lahat ng ito ay hindi para sa kung ano man…bagkus maibahagi ko lang sana sa kanila ang kwento ko…yun lang masaya na ako…the ultimate fulfillment that i …am still hoping that i can achieve…
pero duwag nga ako…alam kong hindi ako magaling magsulat..tagalog man o ingles…hindi ako organized na tao (kita naman kahit sa buhay ko… - alam ng mga taong malapit sakin ang ibig kong sabihin). nahihiya kasi ako na mapuna ng ibang tao ang pagsusulat ko. aminado ako madalas (o sige na, mahilig) akong mamintas ng sulat ng iba kaya alam ko na malamang ganon din ang gagawin sa akin…a very negative thought indeed. pero siguro kung naisip ko in a positive light na yung pamimintas sa pagsusulat ko can help me improve my writing malamang mas masaya ako ngayon kasi nagagawa ko ang pangarap ko…hayyyy….
naisip ko nga dati na dapat kahit saan ako magpunta, may hawak akong lapis at papel o mas maganda laptop para naisusulat ko agad lahat ng thoughts ko (ng mas may sense) kesa sa pagkatapos ko maisip lahat tsaka plaang ako magkakaroon ng pagkakataong maisulat ito (gaya ng pyesang ‘to). wala na kasi sa momentum…peroalam ko sa sarili ko na kaya kong magsulat…kaya kong magkwento…kaya kong gumawa ng treatment sa isang storya…alam ko kung anong magandang atake sa isang topic…kung ano ang mga bagong bagay na pwede kong gawin…pero yun nga… takot ako…kasi takot akong marinig ng mga tao ang thoughts ko…baka kasi hindi maganda o hindi pumasa sa "standards" nila…in short, wala akong kumpyansa sa sarili ko…
malungkot isipin na wala ako ngayon sa mundong nais ko, marahil dahil na rin sa mga pangyayari at desisyon ko. i may look happy and okay now but believe it or not, there is still a part of me that’s hoping and aspiring to fulfill my dream…siguro kahit one time deal lang as long as it can move a life of one person or make people think for a while, okay na ako don…..sana in time…
i hope it’s not too late…
Thursday, April 29, 2010
ANU ANG DAPAT BAGUHIN?
Panahon nanaman ng botohan, panahon nanaman ng
bigayan ng mga opinion tungkol sa kalidad ng kani-kanilang
mga paboritong pangulo or senador.
Minsan nag-iisip din ako, pero.. hindi ko iniisip kung
sino nga ba ang iboboto ko.
Kadalasan, aminin man natin o hindi ang nangyayari sa atin
meron tayong kanya-kanyang hinahangaan kung sino ang
nararapat na iboto natin. meron tayong kanya-kanyang
manok. Madalas isinisigaw natin ang pagbabago, isinisigaw
natin ang kahirapan ng ating bansa dahil ayaw na natin
sa mga taong naka upo. Madalas bukang bibig natin ang
kailangan naman ngayon ay ang bagong uupo para mabago
na ang takbo ng buhay natin sa pinas.
Kung para sa akin...
ANO BA ANG TUNAY NA MAKAKATULONG
PARA GUMANDA ANG BUHAY NATIN SA PILIPINAS?
Merong nagsasabi na... hindi magaling ang naka upo.
SINO BA ANG MAGALING?
Yun bang bago uling presedente baka sakali merong pagbabago?
YAN BA ANG TUNAY NA MAKAPAGPAPABAGO
NG BUHAY NATIN SA PILIPINAS?
Kailangan ba yung puro nalang tayo pagbabakasakali?
Kapag nakaupo na yung pinili natin... gaganda na ang buhay natin
sa pilipinas? Sa dami na ng umupo sa ating pamahalaan.. Halos lahat
matatalino, wala paring nangyayari sa ating bansa.
Marami paring naghihirap, at lalo lang tayong naghihirap.
!
Para sa aking pananaw.. hindi ang pagpili ng kandidato
ang ''TUNAY'' na mag papaginhawa sa ating pamumuhay.
Ako sa sarili ko... wala akong pinipiling kandidato.
Wala akong pinapaboritong pulitiko. Dahil hindi ako naniniwala
na ang tunay na mag aahon sa atin sa hirap ay yung mag
palit ng mag palit ng mamumuno. Pare-parehas lahat yan!
Ikumpara natin sa sarili natin..
Paano mo ba mailalagay sa ayos ang sarili mo?
Mailalagay natin sa ayos ang sarili natin pag... Nakita mo ang
kakulangan sa buhay mo, Maisasa ayos natin ang sarili natin
pag nakita mo sa sarili mo ang mga maling ginagawa mo.
!
Tulad ng kaibigan ko.. sinasabihan niya ako...
"Pare dapat ganito ang gawin mo para gumanda ang buhay mo."
"Pare ito pa ang mga kakulangan sa buhay mo."
Sa pamamagitan ng mga turo sa akin ng kaibigan ko
naisaayos ko ang buhay ko.
Bakit sa ibang bansa wala kang makitang pulubi,
halos wala kang makita na namamalimos,
lahat sila may pera.. dahil halos lahat sila may trabaho.
!
TRABAHO ANG KAILANGAN!
HINDI ANG PAGBABAGO!
!
Tulad din yan ng pagkapangulo.. kahit anong talino ng isang
tao hindi parin niya nakikita ang ibang bagay na makakatulong
sa pag unlad ng mamamayan. Kailangan pa rin nila ang tulong
natin. Isigaw natin sa kanila ang kakulangan nila
Isigaw din natin sa kanila ang mga kamalian nila.
Ano ba ang isinisigaw ng damdamin mo?
Ano ba ang kailangan mo sa buhay mo?
Ano ba ang gusto mong mabago?
Ang buong pilipinas ba? o Ang buhay mo?
Gusto mo ba maiahon sa hirap ang pilipinas?
o gusto mong maiahon sa hirap ang buhay mo?
Kadalasan ang isinisigaw mo ang magpalit na ng presedente
Kadalasan isinisigaw natin ang pagbabago ng sistema ng gobyerno
Kadalasan isinisigaw natin iahon sa hirap ang pilipinas
Hindi yan ang hingin natin... "TRABAHO" ANG ISIGAW MO
Huwag tayong humingi ng pagbabago... "TRABAHO" ANG HINGIN MO.
Iyon ang isigaw mo sa pangulo para mamulat sila sa pagkukulang nila.
ANG TAO ANG NAGHIHIRAP, HINDI ANG PILIPINAS!
Kaya ka naghihirap dahil wala kang trabaho
Wala kang pambili ng bigas.
Hindi kailangan ng mga naghihirap ang kahit anong
sistema ng gobyerno, ang kailangan nila trabaho.
!
SINO BA ANG GUSTO MONG BAGUHIN?
!
ANG PRESEDENTE BA O ANG BUHAY MO?
!
SINO BA ANG NAGHIHIRAP?
ANG PILIPINAS BA O ANG TAO?
!
HANGANG NGAYON UMAASA KA PA BA NG PAGBABAGO
HANGANG KAYLAN?
TRABAHO ANG HINGIN MO HINDI ANG PAGBABAGO.
salamat poh sa pagbaba
bigayan ng mga opinion tungkol sa kalidad ng kani-kanilang
mga paboritong pangulo or senador.
Minsan nag-iisip din ako, pero.. hindi ko iniisip kung
sino nga ba ang iboboto ko.
Kadalasan, aminin man natin o hindi ang nangyayari sa atin
meron tayong kanya-kanyang hinahangaan kung sino ang
nararapat na iboto natin. meron tayong kanya-kanyang
manok. Madalas isinisigaw natin ang pagbabago, isinisigaw
natin ang kahirapan ng ating bansa dahil ayaw na natin
sa mga taong naka upo. Madalas bukang bibig natin ang
kailangan naman ngayon ay ang bagong uupo para mabago
na ang takbo ng buhay natin sa pinas.
Kung para sa akin...
ANO BA ANG TUNAY NA MAKAKATULONG
PARA GUMANDA ANG BUHAY NATIN SA PILIPINAS?
Merong nagsasabi na... hindi magaling ang naka upo.
SINO BA ANG MAGALING?
Yun bang bago uling presedente baka sakali merong pagbabago?
YAN BA ANG TUNAY NA MAKAPAGPAPABAGO
NG BUHAY NATIN SA PILIPINAS?
Kailangan ba yung puro nalang tayo pagbabakasakali?
Kapag nakaupo na yung pinili natin... gaganda na ang buhay natin
sa pilipinas? Sa dami na ng umupo sa ating pamahalaan.. Halos lahat
matatalino, wala paring nangyayari sa ating bansa.
Marami paring naghihirap, at lalo lang tayong naghihirap.
!
Para sa aking pananaw.. hindi ang pagpili ng kandidato
ang ''TUNAY'' na mag papaginhawa sa ating pamumuhay.
Ako sa sarili ko... wala akong pinipiling kandidato.
Wala akong pinapaboritong pulitiko. Dahil hindi ako naniniwala
na ang tunay na mag aahon sa atin sa hirap ay yung mag
palit ng mag palit ng mamumuno. Pare-parehas lahat yan!
Ikumpara natin sa sarili natin..
Paano mo ba mailalagay sa ayos ang sarili mo?
Mailalagay natin sa ayos ang sarili natin pag... Nakita mo ang
kakulangan sa buhay mo, Maisasa ayos natin ang sarili natin
pag nakita mo sa sarili mo ang mga maling ginagawa mo.
!
Tulad ng kaibigan ko.. sinasabihan niya ako...
"Pare dapat ganito ang gawin mo para gumanda ang buhay mo."
"Pare ito pa ang mga kakulangan sa buhay mo."
Sa pamamagitan ng mga turo sa akin ng kaibigan ko
naisaayos ko ang buhay ko.
Bakit sa ibang bansa wala kang makitang pulubi,
halos wala kang makita na namamalimos,
lahat sila may pera.. dahil halos lahat sila may trabaho.
!
TRABAHO ANG KAILANGAN!
HINDI ANG PAGBABAGO!
!
Tulad din yan ng pagkapangulo.. kahit anong talino ng isang
tao hindi parin niya nakikita ang ibang bagay na makakatulong
sa pag unlad ng mamamayan. Kailangan pa rin nila ang tulong
natin. Isigaw natin sa kanila ang kakulangan nila
Isigaw din natin sa kanila ang mga kamalian nila.
Ano ba ang isinisigaw ng damdamin mo?
Ano ba ang kailangan mo sa buhay mo?
Ano ba ang gusto mong mabago?
Ang buong pilipinas ba? o Ang buhay mo?
Gusto mo ba maiahon sa hirap ang pilipinas?
o gusto mong maiahon sa hirap ang buhay mo?
Kadalasan ang isinisigaw mo ang magpalit na ng presedente
Kadalasan isinisigaw natin ang pagbabago ng sistema ng gobyerno
Kadalasan isinisigaw natin iahon sa hirap ang pilipinas
Hindi yan ang hingin natin... "TRABAHO" ANG ISIGAW MO
Huwag tayong humingi ng pagbabago... "TRABAHO" ANG HINGIN MO.
Iyon ang isigaw mo sa pangulo para mamulat sila sa pagkukulang nila.
ANG TAO ANG NAGHIHIRAP, HINDI ANG PILIPINAS!
Kaya ka naghihirap dahil wala kang trabaho
Wala kang pambili ng bigas.
Hindi kailangan ng mga naghihirap ang kahit anong
sistema ng gobyerno, ang kailangan nila trabaho.
!
SINO BA ANG GUSTO MONG BAGUHIN?
!
ANG PRESEDENTE BA O ANG BUHAY MO?
!
SINO BA ANG NAGHIHIRAP?
ANG PILIPINAS BA O ANG TAO?
!
HANGANG NGAYON UMAASA KA PA BA NG PAGBABAGO
HANGANG KAYLAN?
TRABAHO ANG HINGIN MO HINDI ANG PAGBABAGO.
salamat poh sa pagbaba
Magkano Ang Pangarap Mo
Narinig mo na ba to: “Libre lang ang mangarap.”
Pag mukhang walang direksyon ang buhaymo, sasabihin nila,
“wala ka man lang kaambi-ambisyon! ”
Pag andami-dami mong guston gawin, sasabihin naman nila,
“ambisyoso ka!”
Ayos ba?
May mga nagtatagumpay sa buhay, may sumisikat at nalalaos,
may gumaganda ang buhay pansamantala ngunit pagkatapos ay
bumabalik sa dati at kung minsan ay mas masahol pa.
Tignan mo yung kapitbahay mong nag Saudi o kaya’y
pumunta sa Dubai at Italy o kaya si ate sa Hongkong. Wag na
tayo lumayo…. Musta kaya ang buhay sa call center sa
bandang Libis o Ortigas? O yung
teller ng banko sa Makati .
Ano ba ang kasalukuyang sinasalamin ng buhay nila.
Kaginhawaan? Kasaganahan? O kahirapan pa din.
Marahil marami ang nangarap sa buhay. Kahit siguro yung
kaibigan mong ewan, marahil ay may pangarap din ngunit libre
nga ba ito? At kung libre, bakit madami pa din ang di
nakakaabot sa kanilang mga pangarap. Kasya ba ang take home
pay mo? Musta ang credit card mo? Max up na yung pangatlo?!
Palagay ko hindi libre ang mangarap. Tulad na lang ng
kalayaan, subukan mong isalin sa ingles ang salitang ito –
freedom. Libre nga ba ito? Kung libre ito, bakit may Ninoy,
bakit may Evelio Javier, at madami pang nagbubuwis ng buhay?
Tsk tsk. Nakakatuwa ang paggamit ng ating mga salita.
may kakilala akong nag-Saudi. Nakapag pundar ng bahay,
umabot sa mahigit isang milyon ang nahawakang pera. Tuloy
tuloy na sana pero nalulong sa droga, nawala lahat ang
kabuhayan.. Nangarap ba siya? Marahil. Pero somewhere along
the way, nawala ang focus niya.
Tapos si ManongEd, istokwa, bata pa tumira na sa palengke.
Sabi sa kanila, “black sheep” ng pamilya. Di na
inintindi ng magulang. Ang batang palaboy-laboy sa palengke
ng Surigao, kamuntik naging sundalo, kamuntik din nakatapos
ng engineering at nag-mekaniko. Nasaan na siya ngayon?
Nag-abroad na, tangay ang limang kaibigan at kapamilya. Saan
kaya niya hinugot ang kanyang lakas upang makaalis sa
palengkeng naging kanlungan niya habang siya ay nag-iisa?
Listen, yung
nanay ng friend ko at age 44, nag-nursing. San
na siya ngayon? Nag to-tour na. She has all the money to do
just that. Ano! matanda ka na? Eto isa pa. Yung lola ng
friend ko, nag retire at age 65. Bumalik sa skul, kumuha ng
Law. Sabi ng mga apo at anak, “Matanda na kayo. Pahinga
na lang kayo sa bahay.” Sagot niya,
"bata pa ako.” Nakinig ba siya? Hindi! Ayun pumasa sa
bar, lawyer na ang lola! Whew!
Ano, hihirit ka pa?
Minsan sa isang seminar, lumapit sa akin ang isang clerk,
may konting luha at lungkot sa kanyang mga mata. Sabi niya,
“Labing pitong taon na akong clerk, wala pang nangyari
sa buhay ko!” Ako ay namangha at nabagabag. Anlalim nun
ah! I got scared. Sabi ko, “Anong ginawa mo?
madami
namang seminar na pwedeng puntahan, libro na puedeng basahin
o kaya panibagong skills na pwedeng pag-aralan.” Ang
kanyang tugon ay nakakalungkot. Sabi niya, “Busy ako sa
work eh!” She was practically imprisoned sa lamesa niya
for 17 years! Kaya ang mas malalim na tanong, “Are we
busy with the right things? Does it make us grow? Does it
make us a better person? May mas magandang pupuntahan ba ang
ginagawa natin sa susunod na mga taon?”
Ang karayom, pag tinusok sa’yo ay masakit. Mararamdaman
mo ito. Kaya ang karayom itinali ko sa isang steel rod at
itinusok sa dibdib niya, at sinabing, “Tignan mo yang
isang officemate mo. Dati clerk din siya, ngayon Systems
Administrator na. Pareho kayo ng simula diba?”
The desire to
dream starts from the heart, it is a daily
decision to be where you want to be. It is owning it.
‘Tol, wag ka umasa sa mana mo o kaya sa gobyerno o sa
Boss mo. At the end of the day, commodity ka lang. Ang buhay
kasi is buy and sell kaya dapat alamin mo ang tunay mong
halaga baka na syo-shortchange ka! Bilhin ka ng boss mo sa
halagang Php10,000 tapos ibebenta ka sa halagang Php100,000.
Yan ang harap harapang prostitusyon!
Ask yourself. Masaya ka ba where you are? Ok ka na ba
diyan? kumusta lineage ng pamilya mo? Is that what you want
to see in your generation? Sabi ng isang guard sa akin noon.
Junie, security guard na lolo ko. Security guard din tatay
ko, kaya security guard na din ako. Sabi ko, “Ayaw mong> maging chief of police?” But
really, kung yung nagdaang
henerasyon sa pamilya mo e puno ng kakulangan, would you
even dream and act to change it? O you resign to it and say,
“Eto ang kapalaran ko.”
Simulan mo. Minsan masarap maging discontent. Wag mong
isiping bata ka pa o matanda ka na o may kakulangan ka. Ala
akong pinag-aralan eh. Mahirap lang kami. Wala kaming pera.
O nagpapadala ka sa mga taong nagsasabing, “Sama-sama
na lang tayo dito!” This one really scares me! O
nagsasabing, “Ambisyoso ka!” ‘Tol, at the end
of the day, di naman sila ang magpapakain ng pamilya mo eh.
Try mong utangan sila. It’ not about lacking in
resources, it is about resourcefulness.
I started losing friends when I realize may mga taong
excess baggage sa
buhay natin. Minsan may nakilala ako,
sobrang nega. Sala sa init sala sa lamig. Laging may
problemang dala. Minsang kasama ko sabi niya, “Bat di
mo ako kinakausap?” Sagot ko naman, “There is
nothing good to say!” Lagi akong nagtatanong, “Is
this person going to make a good influence sa buhay
ko?” Syempre, yan din ang lagi kong tanong sa sarili
ko.
Choose your friends. An eagle can not fly if he is dressed
like a turkey. And you can’t go to the same school as
the duck’s school.
Tignan mo if they have grown in the past few years kasi may
tinatawag na Law of Association. Are they excited about life
or they see it as drudgery? Are you in survival mode or is
your life accelerating? Pareho ba max up credit
card niyo?
Do you hear more complaints than movements? Ang bakasyon ba
mas pinagpla-planuhan kaysa sa buhay? Is happy hour better
than growing together? There must be what they call the next
level kasi ang buhay hindi dress rehearsal. Kaya if you see
yourself in the bar every weekend with your friends, you
better run away from them!
Start within you. Change the way you see things. Look at
your life as a new canvass. Choose the colors ! Wag mo nang
balikan yung nakaraan. Di mo na mababago yun. Yung ngayon at
bukas, may magagawa ka pa.. Dapat may internal change muna.
You have to start with your character. Be a better person
everyday. Lahat ng gagawin mo should have an impact hindi
lang sa buhay mo kundi sa mga taong nasa paligid
mo.
Everyday decision yan.
Pag-align na yung character mo, pag tama yang puso mo,
everything will come into focus. Mas magaan ang buhay mo.
Then yung sinasabi nilang, the whole universe will collide
to give you what you deserve will definitely happen.
Remember, the universe respond to deserved, not need, not
want.
Finally, stretch yourself and your life like a rubber band.
You will never know what your potentials are until you
stretch yourself hard enough it’s gonna break you.
Don’t let anyone live your life and drive you where they
please. Like a boss with a stick and a carrot dangling at
the other end. The only person who can tell you na hanggang
diyan ka lang is yourself so the competition is not
between
you and the other person. It’s the devil inside you that
doesn’t want you to grow.
Make a decision to change wherever you are. Don’t wait
for someday. Someday, someday, someday. Remove that from
your vocabulary and say NOW IS THE TIME TO CHANGE!
Sama sama tayong mangarap. Mahal ang mangarap pero halika,
I’ll walk with you. Ano, kelan tayo magsisimula?
You already know everything you need to know about success.
All you have to do is to put the remote control down, scoop
that bag of chips away, get out from the couch and do
something!
god bless readers
Pag mukhang walang direksyon ang buhaymo, sasabihin nila,
“wala ka man lang kaambi-ambisyon! ”
Pag andami-dami mong guston gawin, sasabihin naman nila,
“ambisyoso ka!”
Ayos ba?
May mga nagtatagumpay sa buhay, may sumisikat at nalalaos,
may gumaganda ang buhay pansamantala ngunit pagkatapos ay
bumabalik sa dati at kung minsan ay mas masahol pa.
Tignan mo yung kapitbahay mong nag Saudi o kaya’y
pumunta sa Dubai at Italy o kaya si ate sa Hongkong. Wag na
tayo lumayo…. Musta kaya ang buhay sa call center sa
bandang Libis o Ortigas? O yung
teller ng banko sa Makati .
Ano ba ang kasalukuyang sinasalamin ng buhay nila.
Kaginhawaan? Kasaganahan? O kahirapan pa din.
Marahil marami ang nangarap sa buhay. Kahit siguro yung
kaibigan mong ewan, marahil ay may pangarap din ngunit libre
nga ba ito? At kung libre, bakit madami pa din ang di
nakakaabot sa kanilang mga pangarap. Kasya ba ang take home
pay mo? Musta ang credit card mo? Max up na yung pangatlo?!
Palagay ko hindi libre ang mangarap. Tulad na lang ng
kalayaan, subukan mong isalin sa ingles ang salitang ito –
freedom. Libre nga ba ito? Kung libre ito, bakit may Ninoy,
bakit may Evelio Javier, at madami pang nagbubuwis ng buhay?
Tsk tsk. Nakakatuwa ang paggamit ng ating mga salita.
may kakilala akong nag-Saudi. Nakapag pundar ng bahay,
umabot sa mahigit isang milyon ang nahawakang pera. Tuloy
tuloy na sana pero nalulong sa droga, nawala lahat ang
kabuhayan.. Nangarap ba siya? Marahil. Pero somewhere along
the way, nawala ang focus niya.
Tapos si ManongEd, istokwa, bata pa tumira na sa palengke.
Sabi sa kanila, “black sheep” ng pamilya. Di na
inintindi ng magulang. Ang batang palaboy-laboy sa palengke
ng Surigao, kamuntik naging sundalo, kamuntik din nakatapos
ng engineering at nag-mekaniko. Nasaan na siya ngayon?
Nag-abroad na, tangay ang limang kaibigan at kapamilya. Saan
kaya niya hinugot ang kanyang lakas upang makaalis sa
palengkeng naging kanlungan niya habang siya ay nag-iisa?
Listen, yung
nanay ng friend ko at age 44, nag-nursing. San
na siya ngayon? Nag to-tour na. She has all the money to do
just that. Ano! matanda ka na? Eto isa pa. Yung lola ng
friend ko, nag retire at age 65. Bumalik sa skul, kumuha ng
Law. Sabi ng mga apo at anak, “Matanda na kayo. Pahinga
na lang kayo sa bahay.” Sagot niya,
"bata pa ako.” Nakinig ba siya? Hindi! Ayun pumasa sa
bar, lawyer na ang lola! Whew!
Ano, hihirit ka pa?
Minsan sa isang seminar, lumapit sa akin ang isang clerk,
may konting luha at lungkot sa kanyang mga mata. Sabi niya,
“Labing pitong taon na akong clerk, wala pang nangyari
sa buhay ko!” Ako ay namangha at nabagabag. Anlalim nun
ah! I got scared. Sabi ko, “Anong ginawa mo?
madami
namang seminar na pwedeng puntahan, libro na puedeng basahin
o kaya panibagong skills na pwedeng pag-aralan.” Ang
kanyang tugon ay nakakalungkot. Sabi niya, “Busy ako sa
work eh!” She was practically imprisoned sa lamesa niya
for 17 years! Kaya ang mas malalim na tanong, “Are we
busy with the right things? Does it make us grow? Does it
make us a better person? May mas magandang pupuntahan ba ang
ginagawa natin sa susunod na mga taon?”
Ang karayom, pag tinusok sa’yo ay masakit. Mararamdaman
mo ito. Kaya ang karayom itinali ko sa isang steel rod at
itinusok sa dibdib niya, at sinabing, “Tignan mo yang
isang officemate mo. Dati clerk din siya, ngayon Systems
Administrator na. Pareho kayo ng simula diba?”
The desire to
dream starts from the heart, it is a daily
decision to be where you want to be. It is owning it.
‘Tol, wag ka umasa sa mana mo o kaya sa gobyerno o sa
Boss mo. At the end of the day, commodity ka lang. Ang buhay
kasi is buy and sell kaya dapat alamin mo ang tunay mong
halaga baka na syo-shortchange ka! Bilhin ka ng boss mo sa
halagang Php10,000 tapos ibebenta ka sa halagang Php100,000.
Yan ang harap harapang prostitusyon!
Ask yourself. Masaya ka ba where you are? Ok ka na ba
diyan? kumusta lineage ng pamilya mo? Is that what you want
to see in your generation? Sabi ng isang guard sa akin noon.
Junie, security guard na lolo ko. Security guard din tatay
ko, kaya security guard na din ako. Sabi ko, “Ayaw mong> maging chief of police?” But
really, kung yung nagdaang
henerasyon sa pamilya mo e puno ng kakulangan, would you
even dream and act to change it? O you resign to it and say,
“Eto ang kapalaran ko.”
Simulan mo. Minsan masarap maging discontent. Wag mong
isiping bata ka pa o matanda ka na o may kakulangan ka. Ala
akong pinag-aralan eh. Mahirap lang kami. Wala kaming pera.
O nagpapadala ka sa mga taong nagsasabing, “Sama-sama
na lang tayo dito!” This one really scares me! O
nagsasabing, “Ambisyoso ka!” ‘Tol, at the end
of the day, di naman sila ang magpapakain ng pamilya mo eh.
Try mong utangan sila. It’ not about lacking in
resources, it is about resourcefulness.
I started losing friends when I realize may mga taong
excess baggage sa
buhay natin. Minsan may nakilala ako,
sobrang nega. Sala sa init sala sa lamig. Laging may
problemang dala. Minsang kasama ko sabi niya, “Bat di
mo ako kinakausap?” Sagot ko naman, “There is
nothing good to say!” Lagi akong nagtatanong, “Is
this person going to make a good influence sa buhay
ko?” Syempre, yan din ang lagi kong tanong sa sarili
ko.
Choose your friends. An eagle can not fly if he is dressed
like a turkey. And you can’t go to the same school as
the duck’s school.
Tignan mo if they have grown in the past few years kasi may
tinatawag na Law of Association. Are they excited about life
or they see it as drudgery? Are you in survival mode or is
your life accelerating? Pareho ba max up credit
card niyo?
Do you hear more complaints than movements? Ang bakasyon ba
mas pinagpla-planuhan kaysa sa buhay? Is happy hour better
than growing together? There must be what they call the next
level kasi ang buhay hindi dress rehearsal. Kaya if you see
yourself in the bar every weekend with your friends, you
better run away from them!
Start within you. Change the way you see things. Look at
your life as a new canvass. Choose the colors ! Wag mo nang
balikan yung nakaraan. Di mo na mababago yun. Yung ngayon at
bukas, may magagawa ka pa.. Dapat may internal change muna.
You have to start with your character. Be a better person
everyday. Lahat ng gagawin mo should have an impact hindi
lang sa buhay mo kundi sa mga taong nasa paligid
mo.
Everyday decision yan.
Pag-align na yung character mo, pag tama yang puso mo,
everything will come into focus. Mas magaan ang buhay mo.
Then yung sinasabi nilang, the whole universe will collide
to give you what you deserve will definitely happen.
Remember, the universe respond to deserved, not need, not
want.
Finally, stretch yourself and your life like a rubber band.
You will never know what your potentials are until you
stretch yourself hard enough it’s gonna break you.
Don’t let anyone live your life and drive you where they
please. Like a boss with a stick and a carrot dangling at
the other end. The only person who can tell you na hanggang
diyan ka lang is yourself so the competition is not
between
you and the other person. It’s the devil inside you that
doesn’t want you to grow.
Make a decision to change wherever you are. Don’t wait
for someday. Someday, someday, someday. Remove that from
your vocabulary and say NOW IS THE TIME TO CHANGE!
Sama sama tayong mangarap. Mahal ang mangarap pero halika,
I’ll walk with you. Ano, kelan tayo magsisimula?
You already know everything you need to know about success.
All you have to do is to put the remote control down, scoop
that bag of chips away, get out from the couch and do
something!
god bless readers
Wednesday, April 28, 2010
Asa ka pa!!!!
Sa kasalukuyang panahon, hindi na bago para sa atin ang salitang “asa”. Nariyan nga ang isang ekspresyon naming mga kabataan na “asa ka pa!” na nangangahulugang tila imposible na ang nais mong marating. Kung ating susuriin ang bokabularyo nating mga Filipino, ang salitang “pag-asa” ay tumutukoy sa pagkakaroon ng positibong pagtinginsa hinaharap. Madalas nga natin itong marinig sa tuwing mayroong krisis na kinakaharap ang ating bansa. Diba nga’t lagi nang sinasabi sa atin na “Huwag kang mawawalan ng pag-asa”
Subalit, sa blog kong ito, nais ko sanang bigyang diin ang pag-asa na siyang ginagamit ng mga taong umiibig (in short, para sa mga in-love). Gayong alam ko na maari ring bumagay ang paksang ito sa mga taong minsan na ring nasaktan nang dahil sa sobrang pag-asa sa isang bagay.
Hayaan ninyong simulan ko ito sa isang simpleng tanong: “umibig ka na ba!?!” … na susundan ko muli ng katanungang “inibig ka rin ba niya?!”.. Hmmm, ang hirap sagutin, diba?!
Pero, bukod diyan, maaring may sasagot na “hinihintay ko pa na ibigin niya rin ako.”Ang mga katagang ito ay isa nang kongkretong halimbawa ng pagpapa-asa sa minamahal. Ang paghintayin ang isang tao na mahalin mo siya ay para sa akin, ang pinaka-matibay na deskripsyon ukol sa pagpapaasa sa larangan ng pagibig.
Walang kahit anong nakasaaad sa batas ng Pilipinas na masama ang magpaasa ng isang kapwa. Subalit, responsibilidad mo na ang kapwa mo, sakaling MASAKTAN siya dahil sa pagpapaasa mo.
Masasabi kong napaka-simple lamang naman ng solusyon para sa mga taong umaasa at nagpapaasa. Ito ay kung sakaling kaya mo namang ibigay ang hinihintay mula sa iyo, maaring may karapatan ka ngang magpaasa. Yun nga lang, dapat ay alam mo kung hanggang kailan mo paasahin ang isang tao. Ngunit, kung alam mo namang wala ni katiting na posibilidad na maibibigay mo ang mga bagay na hinihintay sa’yo, aba’y dapat lamang na matauhan ka na, at isipin naman ang kapakanan ng kapwa mo.
Hindi madali ang umasa. Panigurado kong hindi lamang iisa ang mga bagay na maaring naisakripisyo mo dahil sa pag-asa mo sa isang bagay na tila hindi naman mapapasaiyo.
Kaya’t marahil ninanais kong mabasa ang blog na ito ng mga taong patuloy na nagpapaasa sa kapwa nila. …Palayain niyo na sila! Tao rin yan na kagaya mo, nasasaktan at may mga bagay na nais ring ipagpatuloy! Kung hindi mo kayang ibigay, sabihin mo. Masaktan na ang dapat masaktan. Basta’t ang mahalaga ay naagpakatotoo ka.
Ako ay nagsasalita bilang isang taong minsan na ring umasa. Masasabi ko ring patuloy akong umaasa. At, marahil, aasa akong muli sa isa na namang bagay. At, alam kong hindi ako nag-iisa. Marami kaming Umasa na,Umaasa Pa, at Aaasa Pang Muli.
Salamat sa Pagbabasa…
Subscribe to:
Posts (Atom)
